Ne yaparsam yapayım, hep boşlukta kalıyorum. Kendime amaç,hedef belirliyorum bir müddet sonra o da sıkıyor. |
senin jenerasyonunun ortak özelliği tvden internetten edindiği beklentilerle gerçekler arasında dağlar bayırlar olması. hayat koşulların iyi, yaşamaya değer. bir yurt edinebilmişsin, maddi durumun yeterli, eğlenceye vakit ayırabiliyorsun. neyin sıkıntısını yaşıyorsun anlamak zor. |
O adamı hep trollüyor sanıyordum. Bu konuda ciddi konuşmuş. 12.dakika da kendime getirdi. "3 - 4 sene boyunca saçma sapan okulda,saçma sapan hocalarla uğraşacaksın, susup çabalayacaksın. " Tam benim durumu anlatmış. |
Gözümün görmediği şeylere inanmamayı tercih ediyorum. Bazen birinin ettiği bir laf,insanı kendisine getiriyor evet haklısın. Meselâ üstte arkadaş yazmış. Dediğim bir lafı dövme yaptırmak istemiş. |
Adam intihar edicem diyor resmen sık kafana kurtul demişsin ![]() |
Ya hocam geçelim bu işleri. Adamlar dinliyormuş gibi yapıyorlar. İki,üç klişe söz söyleyip ilacı dayayıp, gönderiyorlar. Bir de özel hastaneye gittim hea,devlete de gitmedim. Devlete gitsem der ki bana, sinemaya git iyileşirsin vsvs. |
Söylediklerinde haklısın. Ha özel hastane ha devlet hastanesi. Bana göre maalesef paikiyatri konusunda salla geç kafasındalar. O yüzden özel bir kliniğe gitmek gerekiyor. Maliyet olarak baya maliyetli Ancak hayatından değerli değil :) Bunun yanında da sporun (Özellikle de kardiyo, yürüyüş vs) çok etkisi oluyor. Bu benden size küçük bir tavsiye. Uygulasanız da sizin için uygulamasanız da :) |
Evrim varsa Allah yoktur diyebilirim. |
Yıllardır arıyorum cevabını ama hâlâ bulamadım. Yani kısır döngü gibi oldu artık. Başlangıç ve son gibi adeta. Tam depresyondan kurtuldum,hayat güzel, polyanna çok şeker falan diyorum sonra tekrar silbaştan bir karamsarlık... Bazen v for vendetta gibi gülüyorum etrafa, bazen de mr.robot daki Elliot gibi hayattan kopuyorum,soyutluyorum kendimi. |
Önerecek pek bir şeyim yok açıkçası. Dindar olmasam ben de bu şekilde olurdum gibime geliyor. |
Teşekkür ederim dostum. Hayatım spor yapmakla geçti. Sporu bıraktım. Okulu kazanana kadar sabah akşam antreman yapan bir insandım, artık usandım. Spor da sıktı beni artık. Söylediklerini kafamın bir köşesine yazdım, pek bir işe yaramayacak (yanlış anlama bunu dedim diye) gibi düşünüyorum ama :) sağ ol yine de... |
Ben de dindar bir insanken daha mutlu ve huzurluydum. Keşke yaşadığım şeyler beni inançsızlığa itmeseydi. Meselâ okuldaki arkadaşlara söyledim ( 2 tane samimi olduğum arkadaş var) böyle, böyle diye. Depresyondayım, hiçbir amacım yok, spontanenin dibine vurdum, intihar etme düşünceleri bastırdı dedim.Bu iki arkadaşım da sabah akşam spor yapan çocuklar hayata pozitif bakan optimist insanlar.İçlerinde biri deist diğeri müslüman. İkisini de severim.( Taylan ve Mustafa eğer okuyorsanız kusura bakmayın aq, akıl verdiniz ama bir boka yaramadı). Müslüman olan arkadaşım dedi ki ; "ulan madem inanmıyorsun, kızları s*k geç, kokain kullan, alkol al, gez dolaş, çapkınlık yap, gece aleminde,her istediğini yap, tüm istediğin // Kötülükleri// yap dedi takıl vesaire vesaire sıraladı.Anasını satayım, benim için allah var veya yok. O olsa da olmasa da iyilik yaparım,vicdanım için, mutluluğum için bu tür şeyleri yapmam bunu geçelim. Diğer arkadaş az çok hâlden anladı. Kız arkadaş yap diyip duruyor. Ya tamam bende istiyorum olmasını da, olmuyor kardeşim. Olmayınca olmuyor, napayım. Uğraşınca olmuyor hakikaten. Ama bir yandan da haklı. Eskiden sevgilim varken hayatın bir anlamı vardı benim için, şimdi o da yok. Samsun'dayken okulu kazanmadan önce aldattı beni. ilişkide inişli,çıkışlı (yani arada konuşmadığımız zamanlar oldu,ayrıldık bir ara) 6 yıla yakındı. İnternetten, sanaldan bir ilişki değildi. Antreman çıkışlarıma gelirdi, ben onu evine bırakırdım, deniz kıyısına gidip banklarda otururduk,avm falan gitmiştik yani yapardık birşeyler. Bir anda ne olduysa (zaten taşlar sonradan yerine oturdu.benleyken diğer çocukla zaten konuşuyormuş) bir anda ayrıldı benden. Çok büyük şok yaşamıştım. Kaynar sular kafama dökülmüştü resmen, bir de ygs zamanı oldu bu iş. Çok sıkıntılı günlerdi, 3 yılda anca kendime geldim. |
Teşekkür ederim dostum. Benim içimden geçenleri sen yazmışsın zaten. İstesem de inanamam artık. Çok çelişki var. Zamanında savaş çıkmış,dinler adına. Daha güzel bir şekilde din getirilebilirdi ve bu kitap aracılığıyla olmamalıydı. Eğer din olacaksa, bir tane olacak, tek olacak. OLMALI! Neyse ben senin demek istediğini çok iyi anladım hakkaten teşekkür ederim tavsiyeler için. |
ümit işkenceyi uzatır ümitsizlik ise zaten işkencedir. -seni mutsuz eden şey tam olarak ne? tanımlar mısın? -dine inandığını zannederken daha mutlu olduğunu söylemişsin nedenini tanımlar mısın? |
-Seni mutsuz eden şey tam olarak ne? Beni mutsuz eden şey gandalf reisin de yazdığı gibi,olmasını istediğim şeylerin olmaması,gerçekleşmemesi.Beklentilerimin hayal kırıklığı olması. Ha oturduğum yerden olsun istemiyorum,tabii ki çabalıyorum ama olmayınca dünya başıma yıkılıyor. Tabi tam olarak mutsuzluğumun sebebi bu değil ama genel itibariyle bu şekilde.İsteyen narşist desin,isteyen başka birşey desin umurumda değil ama söylemeden geçmiyim.Hayat olmasını istediğim gibi değil, ben ŞUANKİ bulunduğum konumluk adam değilim. Daha farklı yerlerde olmam LAZIMDI. -Dine inandığım zamanlar daha mutlu olduğumu zannedeşim ; O zamanlar herşey daha kolaydı sanki. Yapacağım iş, gerçekleştireceğimi,yapmam gereken şey ne kadar zor olsa da kafamda büyümüyordu. Şimdi en küçük şeyler bile üşendiriyor yapmaya kalkarken.Motivasyon yok, en kötüsü de bu... Sığınabileceğim bir tanrım vardı. Şimdi o da yok. |
demişsin ki dine inandığını sandığın zamanlarda yapmak istediklerini yapabileceğini düşünüyormuşsun. ama şimdi yapmak istediklerin konusunda umutsuzsun. ve o yüzden de mutsuzsun. yani bu dine inanmanla mutlu olman arasında bir ilişki olmadığı anlamına mı geliyor? |
Anlamak istediğin gibi anlamak istiyorsun. Diyorum ki, motivasyon kaynağımdı.Gücümü,yani güçten kastım gereken pozitif enerjiyi oradan alıyordum. Öyle hissediyordum en azından. Dinlere bakış açınız nedir,nasıldır bakmıyorum ama durumum böyle. Bazı insanlar vardır, menfaatleri ve korkuları için inanırlar dine. Bazıları vardır (benim gibi) mutlu ve huzurlu hissettiği için ibadet yapıp tanrıyı anar. Maalesef bir tanrı figürü oluşturmaya çalışıyorum. Bu his anlatılmıyor,yarıyolda bırakılmışlık hissi bu. Ben 3 sene önce ölümden döndüm. O sıra aldatıldım, ardından o sene üniversiteyi kazanamadım mezuna kaldım.İlk sene kazanmayı çok istiyordum. Ve daha başka şeyler var onları da yazarım ama uzun sürer. Bunlar beni baya bir sarstı. Dinden de soğudum. Çünkü iç sesimle konuşuyormuş hissi doğdu. Cevap gelmiyor soyut, somut hiçbir şekilde. E neden böyle birşeye inanayım? Müdahale eden biri yok dedim kendi kendime. Seneler sonra geldiğim durum bu. |
senin "senin müdahale eden biri yok" sözünden meselenin aslında dine değil Tanrı'ya inanmak isteyip te inanamamaktan kaynaklandığını düşünüyorum. doğru mu? |
%100 DOĞRU. Ama Tanrıya'da inanamıyorum sıkıntı orda. Yoksa dinle falan işim yok benim. |
Bu saatten sonra da ne psikoloğa ne de psikiyatriste giderim. Ölsem gitmem.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
Bu mesajda bahsedilenler: @Jeopol