quote:

Orijinalden alıntı: intervention

Sana diyebileceğim sadece tek şey var evlat. Bana da dedem söylerdi çocukken bu sözü, o zamanlar pek düşünmezdim bu söz hakkında tabi, ta ki O güne kadar.. Bir yaz akşamıydı, bahçede akşama kadar oyun oynadıktan sonra kan ter içinde bizim apartmanın önüne gelmiştim. Yemek yemek ve uyumak dışında aklımdan geçen bir şey yoktu tabi. O sıra merdivenlerin orada dedemi gördüm, oturmuş sigarasını iç geçirerek çekiyordu içine. “dede bu saatte ne yapıyorsun burad..” sözümü bitirmeden eliyle yaptığı işaretle susmam gerektiğini anladım. Ardından bana attığı bakış hayatımı anlamsız kılmaya yetmişti. Korkmuştum. “ölüm de rüzgar gibi, hep yanı başımda..” sözleri döküldü ağzından, gözleri onu birkaç dakika önce merdivende otururken gördüğüm zamankine çok benziyordu, uzaklara bakıyordu. Ardından esen bir rüzgar.. Gerisi hakkında pek bir şey hatırlamıyorum. Ailemin söylediğine göre o günden sonra dedemden haber alınamamış, o söz ve ortadan kayboluşu.. Bazen çıkmazda buluyorum kendimi. Velhasıl, zaman ilerliyor. Çok uzun bir süre geçti bu olay üzerinden. Ben de belirli bir olgunluğa eriştim geçen yılların ardından ve kimseye anlatmadığım bu olay esnasında dedemin bana söylediği o sözü hayat felsefem yapmaya karar verdim. Sana da.. öneririm.