quote:

Orijinalden alıntı: Ed Wood

< Resime gitmek için tıklayın >

Erotik gerilimi her saniyesinde iliklere kadar hissettirebilen, sarsıcı bir yapım Ah-ga-ssi. İntikam üçlemesiyle herkesin dilinde yer edinen Güney Koreli auteur Park Chan-wook'un destansı başyapıtı. Galli yazar Sarah Waters'ın Victoria dönemi İngiltere'sinde geçen 'Ustaparmak' romanından uyarlanmış. Tamamen farklı bir coğrafyaya; Güney Kore'ye adapte edilen hikayesi mevcut. 1930'lar döneminde Japonya işgali altındaki Kore'de işleniyor olması aynı zamanda öykünün burjuvazi, sömürgecilik noktasına da yönelmesine sebebiyet vermiş. İki kadının ataerkil ve baskıcı cinsel modellere karşı koyuşunu hakiki dille anlatıyor. Kadınları; cinsel hazları, maddi tutkuları üzerine kukla gibi kullanan erkeklere de Park Chan-wook adeta bir manifesto çekiyor gibi. Heteroseksist anlayışa meydan okuyarak proleter/burjuvazi hükümlerinin, hanımefendi ve hizmetçi aşkıyla beraber tuzla buz olduğu da görülmekte. Üç bölümden oluşan olay örgüsü var.

Dönem atmosferinin harika yansıtıldığını söylemek gerek. Lezbiyen gotik görünümünün yanında prodüksiyon ve kostüm başarısını da göz ardı edersek olmaz. Kullanılan her bir eşya tarihsel tınıları beraberinde getirirken, konakların biçimlendiği mimari yapıların içerisini tamamlamaları muazzam derecede göz alıcı.

Soylu bir ev sahibi ve hizmetçi aşkı söz konusu olunca haliyle aradaki burjuva katmanları eriyip gidiyor. Sevdiği kadını 'emzirmek' kadar anaç fikre sahip klasik duyguların ötesinde saf aşkın hikayesi de denebilir. Ayrıca bu yapımda erkeklerin iğrenç tatminlerine yer olmadığı gibi erkeklere de yer yok. Hideko'nun teyzesinin intihar edip, Sook-Hee'nin annesinin idam edilmesi var. İkisinin de geçmişi ölümle bezenmiş. Baba figürü yok, bunun yerine feminen bakış açısı ve annelik ön planda. Hatta ikisinin de birbirlerine ihanet ediyor olmaları bile umurlarında değil. İkisi de birbirlerine sırılsılam aşık olduklarının farkında. Kısacası, Pedro Almodovar'ın kadınları savuşunun başka açıdan serviş edilişi.

En dikkat çekici husus, tabii ki de ikinci bölümde bizlerin Hideko'yla biraz daha tanışık olduğumuz bölümden geliyordu. Zengin kesimin erotik (hatta ileri giderek mazoşistleşen) hayallerini süsleyen hikaye okumaları sapkınlığın gözler önüne serilmesine yardımcı olurken, aynı zamanda insanın yer yer midesini bulandıran iğrençliğe götürüyor. Bir kadının onca erkeğin önünde tiyatral anlamda hayli inandırıcı okumalar meydana getirmesi son derece ütopik tasarlanmış. Sook-he'nin yırttığı kitaplardan birinde ahtapotun kollarıyla sarılan bir kadın resmi var. Bu ahtapot, Hideko'nun mahzen korkusunu da beraberinde yaşadığı simgesel bir figür. 'Balıkçının Karısının Rüyası' adıyla bilinen meşhur erotik Japon gravüründe bu korkuya muntazam bir gönderme yapılıyor. İnsanın, daha doğrusu erkeğin canavarlaşması böylece ahtapotun bedeniyle resmediliyor.

Kurguda geriye doğru sarılıp farklı açılardan aynı sahnelere bakıyor oluşumuz yer yer gereksiz tekrarlara düşüyor. Ancak buna rağmen karakterlerin, daha önceki bölümde rastlamadığımız durum tepkileri sahnelerden ve mevcut bölümden kopmayıp, yine sıkıca sarılmamızda büyük etken. İnsanda şok etkisi yaratan twistleri ise yönetmenlik dokunuşunun önemini vurguluyor. Nihayetinde bolca avamlık barındıran yerli yersiz sevişme sahnelerine maruz kalıp, hiçbir sihir katmayıp da bu hikaye sunulabilirdi. Ancak yönetmen koltuğunun başında Park Chan-wook gibi isimler olunca tadından yenmez haller alıp izleyiciyi farklı modlara sürüklemek mümkün. Lezbiyen saflığı gösteriş biçimi olarak La vie d'Adèle iyi referans olacaktır. Tabii ki hikayenin bu denli farklı sunuluyor olmaması o filmin başyapıt olamamasında önemli bir unsur. Entrika dolu hikaye örgüsü ve twist bakımından da Les Diaboliques adlı Fransız yapımı enfes örneklerden biri olabilir. İşte Ah-ga-ssi tam da bunların potporisi olduğu için dillere destan, kasvetli, gerilim dolu, tutkulu...

2016 yılının en iyi ve en sükseli gösterimlerinden, sakın kaçırmayın.

9/10

quote:

Orijinalden alıntı: Ed Wood

< Resime gitmek için tıklayın >

Erotik gerilimi her saniyesinde iliklere kadar hissettirebilen, sarsıcı bir yapım Ah-ga-ssi. İntikam üçlemesiyle herkesin dilinde yer edinen Güney Koreli auteur Park Chan-wook'un destansı başyapıtı. Galli yazar Sarah Waters'ın Victoria dönemi İngiltere'sinde geçen 'Ustaparmak' romanından uyarlanmış. Tamamen farklı bir coğrafyaya; Güney Kore'ye adapte edilen hikayesi mevcut. 1930'lar döneminde Japonya işgali altındaki Kore'de işleniyor olması aynı zamanda öykünün burjuvazi, sömürgecilik noktasına da yönelmesine sebebiyet vermiş. İki kadının ataerkil ve baskıcı cinsel modellere karşı koyuşunu hakiki dille anlatıyor. Kadınları; cinsel hazları, maddi tutkuları üzerine kukla gibi kullanan erkeklere de Park Chan-wook adeta bir manifesto çekiyor gibi. Heteroseksist anlayışa meydan okuyarak proleter/burjuvazi hükümlerinin, hanımefendi ve hizmetçi aşkıyla beraber tuzla buz olduğu da görülmekte. Üç bölümden oluşan olay örgüsü var.

Dönem atmosferinin harika yansıtıldığını söylemek gerek. Lezbiyen gotik görünümünün yanında prodüksiyon ve kostüm başarısını da göz ardı edersek olmaz. Kullanılan her bir eşya tarihsel tınıları beraberinde getirirken, konakların biçimlendiği mimari yapıların içerisini tamamlamaları muazzam derecede göz alıcı.

Soylu bir ev sahibi ve hizmetçi aşkı söz konusu olunca haliyle aradaki burjuva katmanları eriyip gidiyor. Sevdiği kadını 'emzirmek' kadar anaç fikre sahip klasik duyguların ötesinde saf aşkın hikayesi de denebilir. Ayrıca bu yapımda erkeklerin iğrenç tatminlerine yer olmadığı gibi erkeklere de yer yok. Hideko'nun teyzesinin intihar edip, Sook-Hee'nin annesinin idam edilmesi var. İkisinin de geçmişi ölümle bezenmiş. Baba figürü yok, bunun yerine feminen bakış açısı ve annelik ön planda. Hatta ikisinin de birbirlerine ihanet ediyor olmaları bile umurlarında değil. İkisi de birbirlerine sırılsılam aşık olduklarının farkında. Kısacası, Pedro Almodovar'ın kadınları savuşunun başka açıdan serviş edilişi.

En dikkat çekici husus, tabii ki de ikinci bölümde bizlerin Hideko'yla biraz daha tanışık olduğumuz bölümden geliyordu. Zengin kesimin erotik (hatta ileri giderek mazoşistleşen) hayallerini süsleyen hikaye okumaları sapkınlığın gözler önüne serilmesine yardımcı olurken, aynı zamanda insanın yer yer midesini bulandıran iğrençliğe götürüyor. Bir kadının onca erkeğin önünde tiyatral anlamda hayli inandırıcı okumalar meydana getirmesi son derece ütopik tasarlanmış. Sook-he'nin yırttığı kitaplardan birinde ahtapotun kollarıyla sarılan bir kadın resmi var. Bu ahtapot, Hideko'nun mahzen korkusunu da beraberinde yaşadığı simgesel bir figür. 'Balıkçının Karısının Rüyası' adıyla bilinen meşhur erotik Japon gravüründe bu korkuya muntazam bir gönderme yapılıyor. İnsanın, daha doğrusu erkeğin canavarlaşması böylece ahtapotun bedeniyle resmediliyor.

Kurguda geriye doğru sarılıp farklı açılardan aynı sahnelere bakıyor oluşumuz yer yer gereksiz tekrarlara düşüyor. Ancak buna rağmen karakterlerin, daha önceki bölümde rastlamadığımız durum tepkileri sahnelerden ve mevcut bölümden kopmayıp, yine sıkıca sarılmamızda büyük etken. İnsanda şok etkisi yaratan twistleri ise yönetmenlik dokunuşunun önemini vurguluyor. Nihayetinde bolca avamlık barındıran yerli yersiz sevişme sahnelerine maruz kalıp, hiçbir sihir katmayıp da bu hikaye sunulabilirdi. Ancak yönetmen koltuğunun başında Park Chan-wook gibi isimler olunca tadından yenmez haller alıp izleyiciyi farklı modlara sürüklemek mümkün. Lezbiyen saflığı gösteriş biçimi olarak La vie d'Adèle iyi referans olacaktır. Tabii ki hikayenin bu denli farklı sunuluyor olmaması o filmin başyapıt olamamasında önemli bir unsur. Entrika dolu hikaye örgüsü ve twist bakımından da Les Diaboliques adlı Fransız yapımı enfes örneklerden biri olabilir. İşte Ah-ga-ssi tam da bunların potporisi olduğu için dillere destan, kasvetli, gerilim dolu, tutkulu...

2016 yılının en iyi ve en sükseli gösterimlerinden, sakın kaçırmayın.

9/10

quote:

Orijinalden alıntı: RevivaL

< Resime gitmek için tıklayın >

Konusu: Sektör dışından dört kişi büyük bankaların, medyanın ve hükümetin görmekten kaçındığı şeyi, ekonominin küresel çöküşünü gördüğünde akıllarına bir fikir gelmişti: Büyük Açık. Cesur yatırımları, onları her şeyi ve herkesi sorgulamalarının gerektiği modern bankacılığın karanlık, hassas noktasına götürecek. Michael Lewis’in çok satan kitabına ve gerçek bir hikayeye dayanan, Adam Mckay’in yönettiği Büyük Açık filminde başarılı oyuncular Christian Bale, Steve Carell, Ryan Gosling ve Brad Pitt rol alıyor. Filmin senarist koltuğunda ise Adam McKay ve Charles Randolph oturuyor.

Her ne kadar bankacılık terimleri zaman zaman kafa karıştırıp oldukça yordu. Filmde beni şaşırtan en büyük nokta Steve Carell'ın müthiş oyunculuğuydu. İlk kez bu tarz bir rolde izlediğim için fazlasıyla etkiledi.

9/10