quote:

Orijinalden alıntı: FlameSplasher

Askerliğin yarısı askerliğin ilk günüdür.Onlarca tanımadığın adamla beraber aynı salonda,üstünde sadece donla gezince şok geçireceksinBir ömür gibi geçer ilk gün,çok yorucudur.Hem fiziksel hem psikolojik açıdan.Toplama kampına gelmiş gibi hissedersin.Onun dışında askerlik konusunda abartılacak bir durum yok.Askerlik süren kısaldıkça keşke biraz daha kalsaydım bile diyebilirsin.

quote:

Orijinalden alıntı: Darkness

Nizamiye'den girerken yanında götürdüğün çantanı arayacaklar önce. Sonra kayıtların yapılacağı binanın önüne gidip saatlerce bekleyeceksin. Kayıt başladığında içeriye alacaklar 5'er 10'ar. İçerideki kabinde soyunacaksınız, üstünüzde sadece donunuz kalacağı için boxer giyip de gidin. İçeride genelde bir doktor, bir ya da iki tane de hemşire olur. Hastalıklarınız olup olmadığını soracak doktor, hemşireler de iki omzunuzdan iğne yapacak (hissetmiyorsunuz bile). İğnelerden sonra üstünüzü giyeceksiniz. Korkmayın, çükünüze, taşaklarınıza, ya da domaltıp poponuza bakmayacalar; onlar geçmişte kaldı.

Ardından aynı odadaki bir kaç kişiye daha gidip, evrak imzalayacaksınız, ve kayıt işlemi tamamlanmış olacak. Ardından sizi gruplar halinde kendi eğitim göreceğiniz bölüğe götürecekler. Oradaki görevli astsubay veya uzman çavuş ile kısa bir hoşgeldin konuşması yapacaksınız. Hemen akabinde, sizi kamuflaj ve diğer askeri malzemelerinizi alacağınız depoya gönderecekler. Yine gruplar halinde depoya gideceksiniz. Hiçbir şeyi denemenize fırsat verilmeden, alelacele gömlek, kamuflaj, bot, iç çamaşırı, diş fırçası vs bütün malzemelerinizi, ve bunları koyacağınız mavi askeri çantayı burada alacaksınız. Botları mutlaka normalde giydiğinizden büyük alın. Şöyle diyebilirim ki ben 44 numara ayakkabı giyiyorum genelde, askerde aldığım 46 numara bot bana küçük geldi, ve daha sonra komutanlara yalvar yakar 47 numara alabildim. Ki normalde botları değiştirmek imkansızdır, ben şanslıydım o konuda. Diğer kıyafetlerle idare edilebiliyor bir şekilde, ama botlar küçük olursa ayaklarınızı yara bere içinde bıraıri dikkatli olun. Aldıklarınızı çantaya tıkıştırdıktan sonra, tekrar bölüğünüze gidersiniz, ve orada ilk kez kamuflajları giyineceksiniz. O esnada "Askerlik asıl şimdi başladı beyler!" diyen devrelerine aldırma, çünkü henüz A'sını görmediler askerliğin. Bu arada şunu da belirtmek lazım, ne kayıt muayenesinde, ne de burada kamuflajları giyerken, yarı çıplak olmak, inan hiç koymayacak ya da utandırmayacak sizi. Çünkü, o ortama girdiğinde otomatik olarak bazı şeyleri geride bıraktığını farkediyorsun.

Kamuflajlar giyinildikten sonra, sizi yemekhaneye götürürler. Ve ilk kez asker yemeğini burada tadarsınız. Ardından tekrar bölüğünüze gidersiniz. Burada dolap ayarlamaya çalışırlar size. Yine bölükteki görevli komutanlar size tanıtım konuşması yaparlar, etraf hakkında bilgi verirler, tuvalet banyo nerde, kantin neresi, uymanız gereken ana kurallar vs... Akşam yemeği için tekrar yemekhaneye gidilir. Ardından bölüğe gelinir. Tabi bu arada alabildikleri kadar içtima alırlar. Sonra koğuşunuza geçip yatarsınız. Sabah 05:00 gibi kalkılır, traş, yatağı toplama, ardından kahvaltı, ve sonrasında yine içtima. Ve eğitiminiz böylece başlar.

Ben kısa dönem olarak yaptım askerliği. Ama denetlemeye denk geldiğimiz için, çoğu uzun dönemin yaşamadığı şeyleri tecrübe ettim. Askere gideceklerin yaşayacakları aşağı yukarı burada yazdıklarım gibi. Tabi bu, işin en başı. Ki zaten acemilikte size sadece sağa-dön, sola dön gibi komutlar, yürüyüşler ve marşlar öğretiliyor, atış yaptırılıyor, ve en çok da törene hazırlanıyorsunuz. Hatta hemen hemen her şey tören hazırlığından ibaret. Asıl askerlik gerçekten de usta birliğinde yapılıyor. Kötü anlamda söylemiyorum, usta birliği çok daha rahat. Çünkü hem olayı kavramış oluyorsunuz, hem yapacağınız iş belli oluyor. Acemilik dönemi, ustabirliğine göre çok daha yorucu bence.

Şimdiden askere gidecek arkadaşlara hayırlı teskereler diliyorum. Oradayken zaman geçmek bilmiyor, bırakın günleri, dakikaları dahi sayıyorsunuz. Ancak askerden döndüğünüzde de "ulan ben ne ara gittim, geldim!" diyorsunuz, zaman çok çabuk geçmiş gibi geliyor. Profesyonel orduya geçilmesi taraftarı biriyim, ancak askere gidince gördüm ki sahiden bu saçma ve gereksiz eğitimleri alması gereken inanılmaz derecede cahil insanlar var bu ülkede. Ki onları suçlamıyorum, doğup büyüdükleri ortamların geri kalmış olması, onların değil bu ülkenin bir hatasıdır. Sahiden de sıçmayı bile bilmeyen insanların olduğunu görünce şaşırma. Ve 15 ayda anca öğreniyor adam bunun gibi basit şeyleri.

Verebileceğim tek tavsiye, ne en başta, ne de en sonda olun. Her zaman ortalarda bir yerde olun, ki göze batmayasınız. Böylece her işi size kitlemezler. Hiç bir şeyi çok biliyor gibi görünmeyin, hep size yaptırırlar. İyi yaptığınız şeyler için övgü beklemeyin. Ve sakın şafak saymayın, kendinize eziyet etmiş olursunuz. En azından plakalara düşene kadar saymayın