Teknoloji Haberleri
Bu konudaki kullanıcılar: 1 misafir
24
Cevap 8161
Tıklama 0
Öne Çıkarma
Cevap 8161
Tıklama 0
Öne Çıkarma
-
Aileden birini kaybetme acısı
Bende böyle senin gibi söyleniyordum 2 hafta sonra teker teker yakınlarımı kaybetmeye başladım. |
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
| aynen |
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
| Aynı dert bende var fakat ölümde hayatın bir parçası.Kendimi yavaş yavaş hazırladım. |
Bu mesaja 1 cevap geldi.
ne yaparsan yap hazırlanamassın |
Bu mesaja 2 cevap geldi.
yapma hocam ya bir çaresi vardır elbet :(
Nasıl hazırladın hocam? Yardım eder misin bana |
Bu mesaja 1 cevap geldi.
| hayvanla aileni bir mi tutuyorsun. |
| Geçen yaz babamı kaybettim(57 yaşındaydı), ailemde daha kimseyi kaybetmemiştim. Yakinen birinin ölümünü ilk defa tecrübe etmiş oldum, babam hastayken: ''Sakın ölme, yoksa ben de intihar ederim, biliyorsun.'' diyecek kadar çok seviyordum babamı. Öldüğü zaman, ağladım, zırladım, sinir krizleri geçirdim, 3 ay ruh gibi dolaştım, yine hatırladım, ağladım ama hâlâ yaşıyorum ve ayaktayım. Unutuluyor her şey. Babam öldüğünde sınava hazırlanıyordum ve ilk defa haykıra haykır seviyorum diyebileceğim bir sevgilim vardı. Bunlar olmasaydı deli saçması hareketler yapabilirdim. Onu da belirteyim. |
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Espâda -- 26 Mayıs 2012; 2:20:40 >
Bu mesaja 1 cevap geldi.
| Iç sesim bana herzaman bunu hatırlatır: Biliyorsun , insanlar ölür ve bir gün sende ölüceksin . Bence kendi ölümünüde düşünmelisin çünkü ne olacağı belli olmaz bi baktın onlardan önce gitmişsin . |
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
|
Annem sağolsun birçok kez anne ölümü korkusunu tattım gibi birşey. Kaç kez öldüğünü sandık hastalıkları çok ağır geçiyor. Artık alıştım desem yeridir önümde biri ölse panik yapmam heralde. Kaç kere kalp mesajı yapmaya çalıştığımı,tek başıma sürükleyip dışarı çıkarmayı denediğimi bilirim. Veya duvarı yumrukladığımı. Herneyse eğer birgün bu şeylerden dolayı kafayı yemezsem iyidir. |
Bu mesaja 1 cevap geldi.
dostum gerçekten üzüldüm, başın saolsun. |
| 2. sınıf ve 6.sınıfta toplam 2 arkadaşını kaybetmiş biri olarak söyleyebilirim ki, ölüme alışmak çok zor, hatta imkansız. - en azından benim için - Hele ki ailemden biri ölürse düşünemiyorum olacakları. Allah herkesin sevdiklerine-sevenlerine uzun ömür versin inşallah. |
|
Hiçbir zaman hazır olmayacaksınki. Gözünü açtığında gördüğün, ömrünü sana adamış insanları kaybetmek alışılacak bir durum değil. Ölüm hayatın bir parçası. Günü gelince herkes ölecek ama şuan bir şey yokken böyle düşüncelerle iyi günlerini mahvetme. Allah korusun onları kaybettiğinde keşke o günlerin tadını çıkarsaymışım diyeceksin çünkü. Sagopa'nın bir şarkı sözü var. Vakit varken tomucukları topla zaman hala uçup gidiyor ve bugün gülümseyen bu çiçek yarın ölüyor olabilir.  |
| Videoyu izlemek için tıklayınız.Babamı hiç göremedim,küçükken kaybetmişim.Ben büyüyünce ölse nasıl olurdu bilemiyorum,belki oda daha zor gelirdi ama böyle olmasaydıya.Fazla eksikliğini çekmedim ama başkadır heralde,sarılmak derdini anlatmak |
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
|
şahsen ilk defa çok sevdiğim dedemi kaybederek yaşamıştım bu acıyı hastahaneye ziyaretine gidememiştim etkilenirim diye götürmemişlerdi, hergün sorduğumda ise iyi iyi deniliyordu daha iyiye gidiyor durumu deniliyordu, ben iyileşmesini beklerken dedem vefat etmişti, evde bir sabah uyandım baktım kimse yok sağı solu arıyorum köydeyiz şöyle böyle ziyaretteyiz felan deden vefat etti demediler tabi sonradan nasıl öğrendiğimi hatırlamıyorum evde sağlam birşey bırakmamıştım, eğer birazcık daha ileriye gitseydim şu an tımarhaneye kapatılmış olabilirdim, o olayın etkisiyle memlekette gitmediğim psikyatrist nörolog ruh hastalığı uzmanı kalmadı ve türlü türlü tedaviler gördüm hala ilaç kullanıyorum.. sonuç her zaman hazır olmalısınız ben hazır deildim hayatım kaydı. |
Bu mesaja 2 cevap geldi.
| Sene 2002 babam hepatit B hastalığına yakalandı 1 sene boyunca gözümün önünde yavaş yavaş ölümünü izledim vücudunda yaralar oluştu karaciğer iflas etti siroz'a da yakalandı 1 senenin 6 ayını hastanede geçirdi geri kalan ömrünü ise evde geçirdi gerizekalı doktorlar 6 ay içerisinde abuk sabuk tahliller yapıp yanlış sonucacaulaşıyordu ve durumunu daha kötü ediyordu. 2003 senesinde kaybettim kendisini öyle büyük bir yıkım ki sizlere anlatamam her gün gözünün içine baktığın bir insanı kaybetmek bunalıma girdim psikojim bozuldu aşırı şiddete meilli bir hale geldim babam öldü diye bilirsiniz o zamanın serserilerini p.ç derleri babası ölenlere her gün kavga ederdim. Kendimi toparlamam tam 5 sene mi aldı. Ama tam toparladığımı söyleyemem bu sefer daha tuhaf bir durumla karşılaştım şiddete meilli olmam hayla sürüyor aşırı şekilde ciddileştim eskisi kadar neşeli matrak birisi değilim kimseye acımıyorum ailemden başka hiç kimseye ne acıyorum ne de değer veriyorum. |
| Birbucuk sene önce 21 yaşında abimi kaybettim hani ailemde anne babamdan daha cok severdim kaybettiktem sonra 4-5 ay tabiri caizse salak gibi dolaştım doğru düzgün bişey yemezdim evden doģru düzgün dışarı bile cıkmazdım okul dışında ama bir yerden sonra Allah insanın içine bir serinlik veriyo ama yinede alışılmıyor sadece acılarla yaşamaya alışmaya çalışıcaz. |
< Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı > Bu mesaja 1 cevap geldi.
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye Ol Şimdi DeğilÜye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.