TANRILARIN ÇAĞI
Karşında gördüğün herşey yok olacak.
Bir su damlası buharlaşır boşluğa,
Bir gün doğar ve aniden yok olur.

Hafızanın ulaşamadığı herşey ortadan kaybolacak.
Sırasıyla her yıl bir sona varacak.
Bir şarkı yükselir ve solar hemen.
Ama aynı şarkıya ardından gelenlerce hükmedilir.

Bir çember çizilmiş buraya, bu kafası karışık zavallıları
Etrafında dönmeleri için bırakan tanrıların ilki tarafından.

Vaktinde, zaman herşeyden yoksundu,
Rüzgarı ve dövecek kıyıları yoktu.
Namında isimsiz biri
Toprakları ve denizleri avucunda tutuyordu.

Yıldızlar gökyüzünü teslim aldığında,
Ve toprak denizin üzerinde yükseldiğinde
Dünya canlılarca ele geçirildi.
Bir krallık inşa ettiler,
Doğacak ve ölecekler için.

Bir çember çizilmiş buraya, bu kafası karışık zavallıları
Etrafında dönmeleri için bırakan tanrıların ilki tarafından.

Yıldızlar gökyüzünü teslim aldığında,
Ve toprak denizin üzerinde yükseldiğinde
Dünya canlılarca ele geçirildi.
Bir krallık inşa ettiler
Doğacak ve ölecekler için,
Kara toprakta çürüyecekler için.

Yaratılmışlar kendi yaratıcılarını yarattılar,
Kendi doğumlarını dünyaya getirdiler.

Alevlerin yalnız yürümesine izin verdi
Yerin altından gökyüzünün ötesine,
Ve birbirleri ile flört etmelerine.

Kelimeleri ağzına alana kadar
Kitaplarına harfler bastı,
Büyük denizleri katetti,
Ve alevleri dizginledi.

Yorulmaksızın araştırdı
İlkel öküzlerle sürülmüş yolu,
Açık denizlere sürülmüş adaları,
Sihirbazı bulmak için.

Büyük güçlerce bir çemberin içine çizilmişti yol.
Zavallı ruh, bir yerlerde sona ereceğini sanıyordu.

İlk insanların
Son yuvalarından
Solmakta olan bir şarkı yükseldi,
Herşeyi anlatan bir şarkı,
Doğacaklar ve ölecekler için,
Kara toprakta çürümüşler için.