Teknoloji Haberleri
M
Gönderiler
Hakkında
0 M
4 yıl
|
Merhabalar, Normalde bırakmış olduğum gitara birkaç ay önce yeniden başladım (elektro). Repertuvarımı genişletmek için şu aralar kolay 3-4 akorlu şarkılar öğrenip ritime odaklanıyorum çünkü ritim gitar eskiden ihmal ettiğim bir şeydi. Ama ritme şarkıyı söyleyerek eşlik ettiğim zaman dinleyenler "sesin çok kalın kalıyor" gibi yorumlar yapıyor. Ben de akorları sesime göre transpoze etmek istiyorum ama ses aralığımı en kolay şekilde nasıl bulabileceğim konusunda en ufak bir fikrim yok. Telefona Vocal Range Vocaberry diye bir uygulama indirdim ama nasıl kullanacağımı tam anlayamadım. Sizce en basit bir şekilde nasıl anlayabilirim aralığımı? |
M
4 yıl
|
Merhabalar, Reddit'te r/IncelsWithoutHate subreddit'inde takılıyorum birkaç haftadır, kendim de bir incel olduğum için. Az önce şöyle bir şey gördüm, sinirden elim ayağım titredi. İngilizce bilmeyen arkadaşlar için özet geçeyim. Gönderi sahibi arkadaşın okuduğu sınıfta kızlar tarafından sınıftaki erkeklerin yakışıklılık derecesi üzerine bir oylama yapılıyor ve bunu en tipsiz/çirkin erkek seçiyorlar. Yahu bu nasıl bir saçmalıktır? İnsanlar böyle olduktan sonra bu toplumdan daha çok Elliot Rodger gibi manyaklar çıkar, kimse kusura bakmasın. < Resime gitmek için tıklayın > |
M
4 yıl
|
Selamlar, 23 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. İngilizce Öğretmenliği okuyorum. Bu sene mezun oluyorum. Hayatımda pek çok sorun var, zaman zaman depresyonun eşiğinde hissediyorum bu yüzden. Hayatım tam anlamıyla bir fiyasko, bir başarısızlık hikayesi. Sorunlarımı başlıklar altında sıralayacağım. Daha önce Reddit'de r/depression subreddit'i altına thread açtım ama cevap yazan olmadı. O yüzden o post'un Türkçe'sini de buraya açıyorum. Sizlerden çözüm önerisi almak veya aynı sorunları yaşayanlar varsa dertleşmek isterim. İngilizce bilenler için Reddit post'unun linki https://www.reddit.com/r/depression/comments/eq6hlb/im_23_and_feel_like_a_failure/ Sosyal hayat eksikliği 3 yaşından beri kekemeliğim var. Bu, ergenlik döneminde özgüvenime büyük ölçüde zarar verdi. Sosyalleşemedim, çok fazla arkadaşım olmadı ve kız arkadaşım hiç olmadı. Her zaman, kekemelik sorunu olan bir erkeği hiçbir kızın sevmeyeceğini düşündüm. 16 yaşındayken -10.sınıfta- konuşma terapisi aldım. Konuşmam baya düzeldi. Ama bu sosyal hayatımı hiçbir şekilde değiştirmedi. Lisenin son iki sınıfında, önce nasılsam sonra da aynıydım. 2015'te üniversite sınavına girip Ankara'da iyi bir üniversiteyi kazandığımda sevindim çünkü üniversite ortamında hayatım değişebilirdi. Şu an okuduğum üniversitede diğer üniversitelere kıyasla oldukça sosyal bir ortam var. Ama 5 yıl önce üniversitenin kapısından giren kişi olan ben o zamanlar nasılsa şu an da öyle hissediyorum. Hiç sosyalleşemedim. Dışarıda bir yerlere gidip takıldığım sadece bir tane arkadaşım var. Onun haricinde konuşacak kimsem yok. Zamanımın büyük çoğunluğunu yurt odasında oturarak geçiriyorum. Kampüste herkes dışarıda takılırken, üniversitenin son yılında bile hayatımın hala böyle olması canımı fena sıkıyor. OKB sebebiyle antidepresan kullanıyorum. Hem bundan hem de içeride oturmaktan son bir yılda 10'a yakın kilo aldım. Öğrenci topluluklarına gitmeyi denedim ama hiç işe yaramadı. Bir öğrenci topluluğuna girdiğimde, orada zaten kendi aralarında çoktan tanışıp kaynaşmış gruplar oluyor. Onların arasına da giremiyorum. Hepsini geçtim, gerçekten ilgi duyduğum bir tane topluluk yok. Hiç kız arkadaşım olmadı 23 yaşına gelmeme rağmen, hiç kız arkadaşım olmadı. Kafaya takmamaya çalışıyorum ama etrafımda herkesi sevgilisiyle görüp, benim bu yaşımda hala hiç sevgilim olmamış olması fena canımı sıkıyor. Geçenlerde liseden bir arkadaşımın nişanlandığını duydum. Yine bölümdeki çiftler de evlenmeyi düşünüyor. Herkes bu seviyeye gelmişken, bu yaşta yalnız olmak beni çok üzüyor. Yurttaki oda arkadaşlarım bazen hiç kız arkadaşım olmadığı için dalga geçip "gay misin?" şeklinde şakalar yapıyorlar. Görünüşte onlarla gülüp geçsem de bu şekilde laflar çok incitiyor. Ayrıca, kız nüfusunun ezici çoğunlukla fazla olduğu İngilizce öğretmenliği gibi bir bölümde okuyorum. Böyle bir bölümde okuyup da 4 yılda hiç sevgili yapamamış olduğum gerçeğini düşününce tam anlamıyla değersiz ve başarısız hissediyorum. Etrafımdaki herkes "senin de olur bir gün" falan diyor ama bu hayatımda duyduğum en büyük yalan. Liseye geçmeden önce "lisede olur" diyordu herkes. Lisede olmayınca da "üzülme üniversitede olur" diyenler oldu. Üniversite bitiyor, yüksek lisansa/mesleğe başlayacağım ama hala olmadı? En çok korktuğum şeylerden birisi de bu durum böyle devam ederse bir yaştan sonra ailemin beni zorla görücü usulüyle birileriyle evlendireceği. Sanırım o zaman intihar ederim. Porno bağımlılığı 12 yaşından beri porno izliyorum ve bağımlıyım. Karşı cinsten hiçbir sevgi ve kabul görmememek beni pornoya yöneltti. Her gün en az bir defa porno izliyor ve mastürbasyon yapıyorum. NoFap ile bırakmayı denedim ama 15 gün dayanabildim en fazla. O 15 günlük süre içinde bile erotik içeriklere baktığım oldu mastürbasyon yapmasam bile. Pornoyu bıraktığımda yerine koyacak bir şeyim olmadığı için bırakamıyorum. Aşırı korumacı aile Hayatım boyunca ailem hep aşırı korumacı oldu (hele hele babam). Sürekli "aman oraya gitme", "aman şuraya gitme", "aman şununla konuşma" diye özgürlüğümü kısıtladılar. Tek başıma halletmem gereken işleri hep onlar yaptılar, benim tek başıma yapamayacağım düşüncesiyle. Ailemin bana karşı güveni inanılmaz düşük. Geçen sene Erasmus'a başvurmuştum. Erasmus sürecinde "tek başına gitme, birileriyle git" diye diye başımın etini yediler. Ne kadar uğraşırsam uğraşayım, onları Erasmus'a gidenlerin genellikle hep yalnız gittiği konusunda ikna edemedim. Tabii sonra zaten Erasmus işim zaten olmadı, vize problemlerinden dolayı. Şimdi de mezun olduktan sonra Work&Travel'e başvurmayı düşünüyorum. Şunu biliyorum ki, gene tek başına gitme diye beni darlayacaklar. Muhtemelen sırf bu yüzden gitmeme izin bile vermeyecekler. Kendi yaşımda parası olan insanlar tek başına Avrupa'ya seyahat ederken, benim kalın kafalı ailem tek başına seyahat edemeyeceğimi düşünüyor. Özet olarak yaşadığım sorunlarım bunlar. Kendimi yaşıtlarımla karşılaştırdığımda treni kaçırmış, her şeye geç kalmış gibi hissediyorum. Buraya yazmak muhtemelen sorunlarımı çözmeyecek biliyorum ama en azından açılmak istedim. |
M
4 yıl
|
Selamlar, 23 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. İngilizce Öğretmenliği okuyorum. Bu sene mezun oluyorum. Hayatımda pek çok sorun var, zaman zaman depresyonun eşiğinde hissediyorum bu yüzden. Hayatım tam anlamıyla bir fiyasko, bir başarısızlık hikayesi. Sorunlarımı başlıklar altında sıralayacağım. Daha önce Reddit'de r/depression subreddit'i altına thread açtım ama cevap yazan olmadı. O yüzden o post'un Türkçe'sini de buraya açıyorum. Sizlerden çözüm önerisi almak veya aynı sorunları yaşayanlar varsa dertleşmek isterim. İngilizce bilenler için Reddit post'unun linki https://www.reddit.com/r/depression/comments/eq6hlb/im_23_and_feel_like_a_failure/ Sosyal hayat eksikliği 3 yaşından beri kekemeliğim var. Bu, ergenlik döneminde özgüvenime büyük ölçüde zarar verdi. Sosyalleşemedim, çok fazla arkadaşım olmadı ve kız arkadaşım hiç olmadı. Her zaman, kekemelik sorunu olan bir erkeği hiçbir kızın sevmeyeceğini düşündüm. 16 yaşındayken -10.sınıfta- konuşma terapisi aldım. Konuşmam baya düzeldi. Ama bu sosyal hayatımı hiçbir şekilde değiştirmedi. Lisenin son iki sınıfında, önce nasılsam sonra da aynıydım. 2015'te üniversite sınavına girip Ankara'da iyi bir üniversiteyi kazandığımda sevindim çünkü üniversite ortamında hayatım değişebilirdi. Şu an okuduğum üniversitede diğer üniversitelere kıyasla oldukça sosyal bir ortam var. Ama 5 yıl önce üniversitenin kapısından giren kişi olan ben o zamanlar nasılsa şu an da öyle hissediyorum. Hiç sosyalleşemedim. Dışarıda bir yerlere gidip takıldığım sadece bir tane arkadaşım var. Onun haricinde konuşacak kimsem yok. Zamanımın büyük çoğunluğunu yurt odasında oturarak geçiriyorum. Kampüste herkes dışarıda takılırken, üniversitenin son yılında bile hayatımın hala böyle olması canımı fena sıkıyor. OKB sebebiyle antidepresan kullanıyorum. Hem bundan hem de içeride oturmaktan son bir yılda 10'a yakın kilo aldım. Öğrenci topluluklarına gitmeyi denedim ama hiç işe yaramadı. Bir öğrenci topluluğuna girdiğimde, orada zaten kendi aralarında çoktan tanışıp kaynaşmış gruplar oluyor. Onların arasına da giremiyorum. Hepsini geçtim, gerçekten ilgi duyduğum bir tane topluluk yok. Hiç kız arkadaşım olmadı 23 yaşına gelmeme rağmen, hiç kız arkadaşım olmadı. Kafaya takmamaya çalışıyorum ama etrafımda herkesi sevgilisiyle görüp, benim bu yaşımda hala hiç sevgilim olmamış olması fena canımı sıkıyor. Geçenlerde liseden bir arkadaşımın nişanlandığını duydum. Yine bölümdeki çiftler de evlenmeyi düşünüyor. Herkes bu seviyeye gelmişken, bu yaşta yalnız olmak beni çok üzüyor. Yurttaki oda arkadaşlarım bazen hiç kız arkadaşım olmadığı için dalga geçip "gay misin?" şeklinde şakalar yapıyorlar. Görünüşte onlarla gülüp geçsem de bu şekilde laflar çok incitiyor. Ayrıca, kız nüfusunun ezici çoğunlukla fazla olduğu İngilizce öğretmenliği gibi bir bölümde okuyorum. Böyle bir bölümde okuyup da 4 yılda hiç sevgili yapamamış olduğum gerçeğini düşününce tam anlamıyla değersiz ve başarısız hissediyorum. Etrafımdaki herkes "senin de olur bir gün" falan diyor ama bu hayatımda duyduğum en büyük yalan. Liseye geçmeden önce "lisede olur" diyordu herkes. Lisede olmayınca da "üzülme üniversitede olur" diyenler oldu. Üniversite bitiyor, yüksek lisansa/mesleğe başlayacağım ama hala olmadı? En çok korktuğum şeylerden birisi de bu durum böyle devam ederse bir yaştan sonra ailemin beni zorla görücü usulüyle birileriyle evlendireceği. Sanırım o zaman intihar ederim. Porno bağımlılığı 12 yaşından beri porno izliyorum ve bağımlıyım. Karşı cinsten hiçbir sevgi ve kabul görmememek beni pornoya yöneltti. Her gün en az bir defa porno izliyor ve mastürbasyon yapıyorum. NoFap ile bırakmayı denedim ama 15 gün dayanabildim en fazla. O 15 günlük süre içinde bile erotik içeriklere baktığım oldu mastürbasyon yapmasam bile. Pornoyu bıraktığımda yerine koyacak bir şeyim olmadığı için bırakamıyorum. Aşırı korumacı aile Hayatım boyunca ailem hep aşırı korumacı oldu (hele hele babam). Sürekli "aman oraya gitme", "aman şuraya gitme", "aman şununla konuşma" diye özgürlüğümü kısıtladılar. Tek başıma halletmem gereken işleri hep onlar yaptılar, benim tek başıma yapamayacağım düşüncesiyle. Ailemin bana karşı güveni inanılmaz düşük. Geçen sene Erasmus'a başvurmuştum. Erasmus sürecinde "tek başına gitme, birileriyle git" diye diye başımın etini yediler. Ne kadar uğraşırsam uğraşayım, onları Erasmus'a gidenlerin genellikle hep yalnız gittiği konusunda ikna edemedim. Tabii sonra zaten Erasmus işim zaten olmadı, vize problemlerinden dolayı. Şimdi de mezun olduktan sonra Work&Travel'e başvurmayı düşünüyorum. Şunu biliyorum ki, gene tek başına gitme diye beni darlayacaklar. Muhtemelen sırf bu yüzden gitmeme izin bile vermeyecekler. Kendi yaşımda parası olan insanlar tek başına Avrupa'ya seyahat ederken, benim kalın kafalı ailem tek başına seyahat edemeyeceğimi düşünüyor. Özet olarak yaşadığım sorunlarım bunlar. Kendimi yaşıtlarımla karşılaştırdığımda treni kaçırmış, her şeye geç kalmış gibi hissediyorum. Buraya yazmak muhtemelen sorunlarımı çözmeyecek biliyorum ama en azından açılmak istedim. |
M
5 yıl
|
Arkadaşlar selam, 2012'den beridir bu forumun bir müdavimiyim, uzun zamandır ilk defa yazıyorum. Şöyle ki ben ODTÜ'de 3.sınıf öğrencisiyim. Ama fena halde yalnızım. Birlikte takılıp dışarı çıktığım sadece bir arkadaşım var. Zamanımın büyük bir kısmı yurtta geçiyor. Eskiden takıldığım bir ekip vardı ama onlar da hep içki içtiği için, benim de içmeyip onların yanında sıkıldığımdan dolayı bir bahane bulup ayrıldım onlardan. Zaten bu tercihime saygı da göstermiyorlardı, sürekli alay konusu oluyordum içmiyorum diye. En sonunda da kavga ettik zaten. Muhtemelen soracaksınız "ODTÜ'de nasıl asosyal oluyorsun" diye. Gelin görün ki, bu okulda içmiyorsanız ve tabiri caizse "yırtık" ortamcı tiplerden değilseniz hayatınız çok zor. Öğrenci topluluklarına gittim sosyalleşmek için ama cidden iş yok. 4 yıllık tecrübe söylüyor bunu. İşinize yarayan tek kısmı tanıdık kasmanız, birlikte takılacağınız insan değil. Artık kampüsü de geçtim, Ankara'da nasıl sosyalleşebilirim diye düşünür oldum. Ne yol gösterirsiniz bana? Özelllikle Ankara'da yaşayanlar. |
M
5 yıl
|
Arkadaşlar merhaba. Dil öğrenmede yardımcı olabilecek küçük bir uygulama yaptım da, sizlere tanıtmak ve geri dönüt almak istedim :) Tkinter'da yaptım ama şu an PyQT'ye aktarıyorum. https://www.youtube.com/watch?v=jHE_vdjjo9Y |
M
6 yıl
|
Dün doktorum yazdı bundan, yarım yarım içerek kullanmam gerekiyor. Gelin görün ki ilacı bölmek çok zor. Aşağıdaki linkteki gibi önceden bölüp mint kutusunun içine atayım diyorum ama ilaç zarar görür mü, havayla temastan dolayı vs? https://www.exkutupsozluk.com/117864/dideral/ |
M
6 yıl
|
Asus x556uf-xx045d bilgisayarımın ram'ini arttırmak istiyorum. Aşağıda linkini verdiğim ram'i almayı düşünüyorum, uyar mı cihazıma? https://www.hepsiburada.com/kingston-valueram-4gb-1600mhz-ddr3-notebook-ram-kvr16ls11-4-p-BD304579 |
M
6 yıl
| Selamlar. Dışarıdaki kızlardan umudumu kestiğim -çünkü kimden hoşlansam sevgilisi oluyor- için online dating uygulamalarının bazılarını bir inceleyeyim dedim. Tinder leş. Arada güzel kızlar denk gelse de çoğunluk eskort hesapları. ABD'de ve Avrupa'da çok yaygın olan OKCupid, POF gibi uygulamalar ise neredeyse hiç kullanılmıyor. Sizce bu neden? Ben bir nedeninin Türk insanının internete olan güvensizliğine bağlıyorum. Sizin de görüşlerinizi merak ediyorum bu konuda. |
DH Mobil uygulaması ile devam edin.
Mobil tarayıcınız ile mümkün olanların yanı sıra, birçok yeni ve faydalı özelliğe erişin.
Gizle ve güncelleme çıkana kadar tekrar gösterme.
Şu ana kadar bütün video konferans bağlantılarımda laptop'ın kulaklık girişine kulaklığı takıp aynı zamanda karşıdakiyle konuşuyordum, hiçbir sorun olmuyordu. Dünden beri ne zaman kulaklığı taksam karşıya kendi sesim gitmiyor karşıya, anca kulaklığı çıkarınca gidiyor. Niye olabileceği konusunda bir fikir verebilirseniz çok sevinirim, zira uzaktan dersim var yarın.