Jaret adında yaşlı bir amca var, kendileri vakti zamanında keşke çok büyük güçlere sahip olsam diye bir dilek diliyor ve beklemediği bir şekilde Nameless God adında (aslında bir tanrı değil ama çok büyük güçlere sahip bir varlık) bu Jaret'in dileğini yerine getiriyor. Bunun üzerine Jaret, King of Storms ismini alıyor (Burada Dark Souls 3'den esintiler hissediyorsunuz zira Nameless King ve King of the Storm ikilisini güzel kullanmışlar) ve Nameless Island diye bir yerin kontrolünü elde ediyor. Jaret burada bir medeniyet kurarak Castle of Storms hükümdarı olur. Ancak Jaret, Nameless God denilen varlığın amacını bilmiyordu. Nameless God, oyunun başında karşımıza çıkan The Unspeakable Deep gibi çeşitli canavarlar yaratır ve o yaratıklar ile yaşam dolu alemlerden ruhlar çalardı. O ruhları da Nameless Island'da yıkayarak onların hafızasını kullanır ve gerçek dünyalarındaki mekanları tekrar tekrar inşa ederdi. Böyle böyle birçok yer yarattı, bunlardan bazılarını önemli insanlar için inşa ederek kendisine gerçek bir tanrı gibi tapmalarını bekledi. Çünkü Nameless God sahip olamadığı tek şeye sahip olmak istiyordu, bir tanrı olmak. Bu uğurda tamahkar bir halde topladı ruhları ve kimi krallıklar ve şehirler deliliğe teslim oldu, O'nun arzuları zalimlik ve rezilliklerden besleniyordu ama buna rağmen yine de istediğini elde edemedi. Bu ada aslında yaşam ve ölüm arasında muallakta kalmış lanetli bir yer. Biz ise denizde boğularak sonsuza dek bir undead olarak adada sıkışıp kalmış biriyiz ve tek kurtuluş Nameless God denilen varlığın karanlıklar içerisinde isimsiz kalmaya devam etmesiydi. Peki prenses ne oldu, prenses en başında gemide hayatını kaybetmişti yani hikaye boyunca kurtarmak için debelendiğimiz prenses aslında hiç yoktu, farkında olmadan beyhude bir çaba içerisindeydik. Nameless God yenildikten sonra tekrar derinlerden yüzeye çıkarak "Salvation" sonunu yani kurtulduğumuz sonu görüyoruz.

Bir de "Dominion" adında gizli bir son var, onu görmedim videolarını da izlemedim ama ne olduğu adından anlaşılıyor, o sonda muhtemelen adada sonsuza kadar sıkışıp kalıyoruz.