Kendimi bildim bileli hep böyleydim. Yaptığım her şeyden çabuk sıkılır ve dikkatimi belirli bir işe veremezdim. Gününün çoğunluğunu bilgisayar başında geçiren biriyim. Genellikle oyun oynayarak veya insanlarla online olarak konuşmaya çalışarak içimdeki yalnızlığı doldurmaya çalışırım. Fakat bunları yaparken bile başarısızım. Oynadığım oyunları en iyi olmak veya zevk almak için değil yapacak başka bir aktiviteye sahip olmadığım için oynardım. Gençlik yıllarımı hatırlıyorum, çevremdeki insanlar sürekli bir şekilde benden kurtulmanın yollarını bulmaya çalışırdı. Kötü bir şey yapmama rağmen dışlanırdım kız-erkek fark etmeksizin. Bunu çoğunlukla yüzümde belirgin bir deformasyona sahip olmama, haliyle aşırı çirkin bir insan olmama bağlıyorum. Yüzünüze karşı bunu belli etmeseler de cidden tipsiz olduğunuz için sizinle takılmaları statülerine zarar verecekleri için yanınızda bulunmamaya dikkat ediyor insanlar. Tipim kötü olduğu için yaşıtlarım sevgili edinip iyi bir sosyal hayata sahipken ben odama kapanmış, istemsiz yalnızlığımı sürdürmeye devam ettim. Sosyal anlamda normal bir insanın çok gerisindeyim, düşük zekaya sahibim, iki kelimeyi bir araya getiremeyen aşağılık bir varlığım. Bütün yaşadığım bu fiziksel ve mental problemlerin yanısıra düşük IQ'umdan ötürü hayatımda övünebileceğim hiçbir başarı elde edemedim.Çirkin ve düşük IQ'lu bir insan olmak benim hayatımı normal bir şekilde yaşamama engel oldu ve katlanılmaz hale getirerek intihar ettirmeyi düşündürecek raddeye getirdi. Yaşım ilerledikçe iyi bir dış görünüşe, iyi bir yüze, iyi bir zekaya sahip olmamanın eksikliğini daha çok hissetmeye başladım. Geleceğim parlak değil, umutlarım çoktan tükendi. Kendimi avutmaya çalışsam da ben asla toplum tarafından kabul görmeyecek, yetersiz, hiçbir vasfı olmayan bir adam olarak çürüyecek ve öleceğim. |