Teknoloji Haberleri
| Arkadaşlar 12 temmuzdaki Scorpions konseri için eşlik etmek isteyen var mı? |
D
Gönderiler
Hakkında
D
9 yıl
0 D
9 yıl
|
Arkadaşlar merhaba. Forumdada birçok kişinin Muay Thai'la ilgili olduğunu gördüğüm için rağbet göreceğimi düşünüyorum. Daha öncede dövüş sporları Hakkı'nda bilgi istemiştim fakat şuan kararımı verdim. Muay Thai ile devam etmek istiyorum. Bilmiyorum Ediz Aydın'ın biyografisini okudunuz mu ama Türkiye için alanında en iyisi olduğu bariz. Antrenman programlarına baktığımda 2 kişilik ve 4 kişilik gruplar olduğunu gördüm ve bence bir salon kişiyle antrenman yapmaktansa özel 2 veya 4 kişilik grup dersleri yapmak daha mantıklı. Eğer sizde böyle düşünüyorsanız birlikte yazılabiliriz. Mesaj atarsanız konuşabiliriz. Sağlıcakla. |
D
9 yıl
|
Arkadaşlar, başlık aslında muay thai mı yoksa krav maga mı şeklinde olacaktı çünkü araştırmalarım sonucunda istediklerime en iyi yanıt veren bu iki sporu buldum fakat hala yeni fikirlere açığım. Böyle bir spordan en büyük isteğim tabikide bir kavgada karşıdakini PARAMPARÇA etmek. Ayağa kalkıp karşılık veremeyecek düzeye getirmek. Bana Hız, Çeviklik, Kuvvet ve Saldırı Esnasında Hızlı Düşünüp En Doğru Hamleyi Bulup Karşı Atağa HEMEN (hiç sersemlemeden) Geçebilme yetilerini kazandırabilecek bir dövüş sporu istiyorum ve hayatımın sonuna kadar bu sporda devam etmek istiyorum. Buna göre bana İstanbul'da gidebileceğim salonları ya da özel ders alabileceğim işinin ehli hocaları önerirseniz sevinirim. Dediğim gibi muay thai ve krav maga ikilisinden hangisinin daha iyi olduğu hala kafa mı kurcalıyor daha önce buradaki konuların birinde muay thai özellikle önerilmiş fakat yabancı forumlarda farklı şeyle söyleniyor ayrıca bir videoda krav maga yapan birinin muay thai yapan birini Arif arda tüm roundlarda yere devirdiğini gördüğüm içinde biraz güvenim sarsıldı. Şimdiden teşekkürler. Fakat PEŞİNEN SÖYLÜYORUM: YAZIDAN ÖNCE LÜTFEN BURAYI OKUYUN YAZDIKLARIMI OKUMADAN YORUM YAPACAKLAR, BANA KENDİNCE YAZDIKLARIMIN DIŞINDA AKIL VERMEYE KALKACAKLAR "ONU NE YAPACAKSIN ..... YAP" GİBİ, BU SPORLAR HAKKINDA PROFESYONEL ANLAMDA BİR BİLGİSİ OLMAYAN ORDAN BURDAN DUYDUKLARIYLA BOŞ BOŞ KONUŞACAKLAR, YA DA KENDİNDE GOOGLE LAYIP BULDUKLARIYLA ÖĞÜT VERMEYE KALKACAKLAR; DIŞARI!!! DONANIMHABERDEKİ KULLANICLARIN ALIŞKANLIĞIDIR İŞİ BİLEN KULLANICILARIN YANINDA SADECE KONUŞMAYI SEVEN KİŞİLERİNDE YORUM YAPMASI. BURASI BİR FORUM VE SADECE BEN BİLGİ ALIŞ VERİŞİ İÇİN KULLANMAK İSTİYORUM BOŞ ARGÜMANLARA TARTIŞMALARA VAKTİM YOK İSTEDİKLERİM BU BU BİLEN YAZSIN. MUAY THAI VE KRAV MAGA İLE İLGİLENEN ANTENORLER VE İYİ SPORCULARIN VERECEKLERİ TAVSİYELER İÇİN ÇOK MİNETTAR KALINACAKTIR. ONUN DIŞINDA YİNE YAZDIĞIM ÖZELLİKLERİ YAŞIYAN FAZLA POPÜLER OLMAYAN İYİ BAŞKA SPOR DALLARININ ANTENORLERİ VE İYİ SPORCULARI İÇİNDE AYNISI GEÇERLİ. BU KİŞİLERİN YAZACAKLARINI DÖRT GÖZLE BEKLİYORUM. |
D
11 yıl
|
6 -7 dk önce ailem tarafından ölesiye dövüşdüm vücudumda iz kaldımı bilmiyorum ama ellerim kanıyo ne yapmalıyım? nolur yardım edin. ayrıca beni evden şuan okula hitmem lazım devamsızlığım fazla of napocam karnım ve başım ağrıyor. < Resime gitmek için tıklayın > |
D
11 yıl
|
bugün odamda bilgisayarda oyalanıyordum bi kaç gündür konuştuğumuz naklimi değiştirme meselesi vardı. annem odama gelip "hadi hazırlan görüşmeye gidiyoruz" dedi. bir kurumun okuluna kayıt yaptırmaya okula gittik. son senem ve dershaneler kapatılıyor onun yerine temel liseler açılıyor. fakat biz onun yerine koleje kayıt yaptırmaya gittik. gittiğimiz yerde insan kaynaklarıyla görüşüyorduk orada da temel lise varmış (yan binayı temel liseye dönüştürmüşler). “İsterseniz anadolu lisesine isterseniz temel liseye kayıt yaptırın ama temel lise daha çok üniversite üzerine anadolu kısmı ise daha çok sosyal etkinlik üzerine” dediler. anadolu lisesinin fiyatı daha yüksekti. fakat ben oraya daha çok sevdim. daha sonra temel lise kısmına geçtik oradaki müdür bize temel lise hakkında bilgi verdi. bende anlattıkları kadar iyiyse neden kolejin daha pahalı olduğunu sordum. annem(yalnızca biyolojik) “yaaaa ne için olacak tamamen para tuzağı” dedi. ordaki utanç biyana. babam(yalnızca biyolojik) “senin derdin üniversiteyi kazanmak mı yoksa kolejli oluyim millete hava atıyimm?” dedi. oradaki utanç biyana. bunları müdürün önünde yapıyorlar. ondan sonra ben “tamam buraya kayıt yaptıralım” dedikten sonra bu sefer bir düşün koleji mi istediğine burayı mı istediğine dediler. ben “koleji masaya koyduğumda saldırmaya başladınız” dedim. bu sefer gene aynı şeyi söyledi “sen üniversiteyi kazanmak istiyosan buraya gideceksin yok amacın başka şeyse bilemem”. bende “madem bu tepkiyi vericeksin neden koleji düşün diyosun tamam burası iyi” dedim. o sırada annem(y.b) "geçen gelişimizde 1 milyar düşük söylemiştiniz. -niye indirimden faydalanamayacakmışız. -o zamanda indirim yapcakmısınız? “ diye iyice beni rezil ediyodu. adam “belki yanlış bir bilgi almışsınızdır.” dedi annem “ahaha hiç sanmıyorum” dedi. resmen adama sahtekar diyor. sonra çıktığımızda dininiz imanınız para olmuş dedim. arabaya bindik. o iki insan tarafından duyduklarım. -bizim paramızla en pahalı okula gitceksin yok ya -baban da seni sevmiyo ben kandırıp buraya getirttim. -senin amacın üniversiteyi kazanmak mı ****LİK yapmak mı?!!! -siktir git evimizden senle yaşamak istemiyorum -yurda yazdır şunu -pislik senden tiksiniyorum beş para etmezsin. -sana hiç bir şey vermiycem. -biz senin iyiliğini düşünüyoruz (!!!????) yoksa istediğin yere git. annem (y.b) bunları sayarken yüzümü tırmalayıp tokat atıp üstüme çullandı. babam(y.b) arabayı durdurup kapımı açmaya çalışıp “siktir git lan in in eve de gelme git nerede kalıyosan kal” dedi. bende kapıyı kilitledim yanımdaki o kadında kilidi açmaya çalıştı. sonra dedem arabaya bindirdi. evet bide bütün bunlar yılda 2 günlüğüne İstanbul’dan buraya gelmiş dedemin yanında yaşandı. ÖDEYECEKLER... |
D
11 yıl
|
Taciz edilmekten bıktım. Başım dönüyo. Gözlerim kararıyo. |
D
11 yıl
|
O ikisi, o iki lanet olası insan, hayatımı mahvetmiş ve mahvetmeye devam eden biyolojik (belkide değillerdir) ailem. Şimdiye kadar yaşanılan onca iğrençliğin, pisliğin, işkencenin, hakaretin, aşalığanmanın, yalanın ... İzleri hergün biraz daha kaşınırken ve kaşıdıkça dayanılmaz acılara neden olurken onlar hiçbir şey yokmuş gibi devam edip üstüne hergün biraz daha yara açarken, ben ne kadar daha dayanabilirim bilmiyorum. Sonunda oldu dün 18'ime girdim. Artık 17 yaşındayım ve 17'imin dolup 18'ime girmeme yalnızca 1 yıl kaldı. Ve düşünmem gereken milyonlarca şey varken (üniversite, bu kanalizasyondan kurtulmak, bu ikisini hayatımdan resmi olarak çıkarmak için yapmam gerekenler, ders) tek düşünebildiğim intihar etmeden ve psikolojimde daha büyük hasarlar oluşmadan (daha büyüğü olabilir mi? hergün dahasını görüyorum olabilir) bu seneyi geçirmek. 11 in bitmesine neredeyse 1-1.5 ay kaldı. Tatil adına hiçbir şey planlanmadı. 12. sınıfta her ne kadar daha iyi olacağını umsamda pek bir şeyin değişmeyeciğini tahmin edebiliyorum. Az önce birkaç saatliğine dışardaydılar ve gerçek bendim mutlu, hayat dolu, umut dolu fakat az önce ara holün ışığı yandı ve (çok ciddiyim) vücuduma çok büyük bir ağırlık çöktü. Giderkende aynı şeyi yaşatıp gitmişlerdi. Stresten başımı ağırtana kadar rahatsız ettiler ve en sonunda vücudumu taşıyamayacak hale getirdiler. İnsanlar soruyo "Nereye kadar böyle devam etceksin?" "Ne zaman odanda dışarı çıkcaksın?" "Ne zaman ailenle mutlu yaşamaya başlıyacaksın?" Ki bunu söyleyenler babam denilen o yaratığın beni onların gözü önünde ben ZATÜREYKEN yere atıp ÇİĞNEDİĞİNİ gören insanlar. Hala o ikisine ailem gözüyle bakabileceğim gerçeğine inanıyolar. Bana yaşattıklar 15 senelik non-stop fiziksel ve ruhsal işkenceden sonra artık; SESLERİNİ DUYMAK, BOĞULMAKLA AYNI HİSSİ YAŞATIYOR , YÜZLERİNİ GÖRMEK BIÇAKLANMAKLA AYNI HİSSİ YAŞATIYOR. Ama daha çok KUSMA İSTEĞİ, TİKSİNTİ VE MİDE BULANTISI. Ben onların seslerini duyduğumda, yüzlerini gördüğümde, varlıklarından haberdar olduğumda zaten kaybediyorum. Artık ne kadar hakaret ederlerse etsinler, ne kadar rahatsız ederslerse etsinler, ne kadar çirkinleşirlerse çirkinleşsinler sadece kendimi tutuyorum ve kulaklarımı kapatıyorum. Çünkü karşılık verirsem bu sefer yüzlerinede maruz kalırım ve BIÇAKLANMA VE BOĞULMA hissini ve aynı zamanda birçok kötü hissi yaşamak aynı anda yaşamak zorunda kalırım. Birkaç yürüyen kanalizasyon yüzünden başıma dert almak yada hapse girmek istemiyorum. Fazla inançlı bir insan değilim. Ama bir tanrı vardır. Yadar evren. Yada herneyse. SANA SÖYLÜYORUM BANA BİR SÜRE DAHA DAYANMAMA YARDIM ET! |
D
11 yıl
| arkadaşlar, bir kaç ay sonra 17 ime giricem ve 18 olduğumda bu ülkeden gitmek istiyorum. bazı araştırmalar yaptım başvuruyla göçmenlik kabul eden bir kaç ülke var. kanada için meslek sahibi yada iyi bir eğitim lazım (fakat orada hiç bir işe yaramıyor :L). ben üniversite falan okumadan gitmek istiyorum. ailemde hiç bir şekilde maddi destek alamam. yada onlar hiç bir şekilde yardımcı olmazlar. ne yapmam gerekiyor. gerekirse illegal yollara başvurucam. gemi adamı ehliyeti vs. bu konuda bilgisi olanlarda yardımcı olursa sevinirim. ama ilk etapta legal olarak oraya alınmamı ne sağlıyabilir. mesela; oradan biriyle nişanlansam. yada banka hesabımda ne kadar para olursa kabul edilirim. (bir şekilde para biriktirebilirim). ayrıca okuduğum bir sitede metalci ve savaş karşıtı olduğu için refugee başvurusu yaparak kabul edilenleride görmüştüm. bu konuda avukatların önerebileceği bir şey var mı? yabancı dilim iyi düzeyde. cevaplar için şimdiden teşekkürler. |
D
11 yıl
|
Nereden başlayacağımı bilemiyorum. Az önce aylardır yaşanmayan bir olay yeniden yaşandı ve buna benzer yaşadığım tüm olayları yeniden anımsadım tıpkı hepsini bugün yaşamışım gibi ve yazmadan duramıyorum artık. Birkaç saat önce annemle bir konu üzerine kavga ettik. Ondan sonra bana gücünü yettiremeyince gidip babamı bana karşı doldurmaya başladı. Önce babam "şu pisliği karşına alıp konuşma" "ruh hastası herif" vb. şeyler söyledi. Sonra annem iyice azıtınca doldurmayı adam üstüme saldırdı. Bende odama gidip kapıyı kapattım. Ama kilitleyemedim çünkü odamın kilidi sökük(okudukça görecekseniz) kapıyı sıkıca tutmaya başladım. Ve bu sefer odamın kapısının camını kırdı. Şuan heryer kan ve cam kırıkları ile dolu. Cam üstüme düştü. Sonra kapıyı açıp küfretmeye başladı. Sonra annem olucak o kadın gelip çekti. Şuan sinirden titriyorum. Aslında resimleride yükleyecektim ama bilgisayara atamadım. şuanda da benim odamın camı indirildi ve elim kanıyor. kardeşim 3 yaşında bunlara tanıklık ediyor. ve tarih tekerrür ediyor. ve bundan yine ben sorumlu tutuluyorum. Neredeyse son 6 yıldır evin hergünkü hali bu. 11 yaşımdan beri evde sistematik işkence görüyorum. Tüm umudum son iki yıl olması. Her taşındığımız evde odama ve kapıma bir şekilde böyle bir tecavüz ve saldırı gerçekleşiyor öyle yada böyle. Artık aileme dayanamıyorum. bu arada lüften her annem ve babam dediğimde başına siz okurken biyolojik sıfatını da ekleyin yoksa o ikisi ile beni bir arada tutan genlerden ve -şimdilik- yasalardan başka hiç bir şey yok. şuan onlar ne kadar berbat biri olduğumu bağırarak tartışıyorlar bense uyumaya çalışmak yerine yazıyorum. yarın iki yazılım var. üstüne yazılı haftasındayız. çünkü uyumaya çalışsam daha sesler daha çok rahatsız etcek ve ben intiharın eşiğindeyim. yazarak dikkatimi dağıtmaya çalışıyorum. Aralarında kavga ediyorlar şuan senin ailene çektiği için bu kadar berbat bir insan oldu diğeri ise bunu bu hale sen getirdin diyor. Şuan annem; -bana nuska ve büyü yapıldığını -birsürü düşmanım olduğunu -büyüyü yapanın ise beni 3 yıl boyunca döven ve sonunda mahkemeye verdiğimiz ilkokul öğretmenimizin onu mahkemeye verdiğimiz için yaptığını ileri sürüyor. (3 yıl boyunca beklemeleri gerekiyor muydu acaba dayak yediğimi anlamaları için) babam ise -milletin işi gücü yok senin gerizekalı çocuğuna büyü yapcak -bu çocuk 4 yaşından beri böyle -kendisi manyak şeklinde Keşke açtığım ilk konuyu silmeseydim. Bu yüzden yeniden anlatmak durumundayım. arkadaşlar ailem bana 11 yaşımdan beri hergün binbir türlü hakaret ederek azarlıyor. asosyallikten şizofrenliğe satanistlikten manyaklığa yaftalanmadığım hitap kalmadı. hergün kavga edecek bir sebep. her konuşmada edilecek binbir hakaret. argo, küfür. her hareketime milyon tane eleştiri. Neden bahsettiğimi daha iyi anlamanız son 6 yıldır yaşadığım bazı olaylar: Ben 7. sınıfa giderken aşağı yukarı 13 yaşındayken gece uyurken babam kapıyı çaldı hafif uyandım sonra kapıyı açmaya çalıştı fakat kapı kilitli olduğu için açamadı daha sonra “aç laaan şuu kapıyıııı” “aç” “aç” diye bağırdı. gidip kapıyı açtığımda bağırarak “niye kilitliyorsun lan kapıyı” diye üstüme yürüdü. -odama girmek istemesinin nedeni de üstüne japon yapıştırıcısı damlamış benim odamdaki bilgisayardan internetten nasıl çıkarılacağını öğrenmekmiş- sonra beni yere savurduktan sonra gidip alet çantasını getirdi odamdaki kilidi sökmeye kerpetenle tutup çekmeye çalıştı sonra tornavidayla kilidi sökmeye başladı bir yandan da bana hakaretler savurarak bende en sonunda dayanamayıp çığlık attığımda kafama tornavidayla defalarca vurarak kafamı deldi. her yeri kan götürüyordu. ben ağlamaya başladım. sonra birde üstüne “anırma” “anırma” diye bağırarak beni banyoya sürükledi sözde kafamı yıkamak için. bense ağlıyordum bir yandan da “bırak” diyordum. sonra gene sallamayıp beni banyoda bırakıp kilidi sökmeye devam etti. annem o akşam misafirlikteydi geldikten sonra o kafamı yıkattı. sonra bu olay akrabalar arasında yayıldıkça yayılda 7 sülaleye rezil oldum. birde benim attığım çığlığı “imdat yardım edin babam beni dövüyor” şeklinde tercüme ettiler. oysa sadece çığlıktı. o kadar cümleyi kuracak takatim bile yoktu. birde bunları yapan adam akademisyen. ilkini okuyanlar biliyordur. adam üniversitede profesör. 5 inci sınıfın yaz tatiliydi 6 ya geçicektim. tatil için babaannemlerin evine İstanbul’a gitmiştik. ve ben yolda bir şekilde zatüre olmuştum. eve vardığımızda 30 derece havada sürekli üşümeye başlamıştım. ayağa kalkmaya çalışıyordum ama beceremiyordum. tüm baba tarafından akrabalarımız oradaydı. kuzenler amcalar halalar. neyse beni hastahaneye götürdüler. doktor idrar tahlili istedi. bense utandığım için veremedim yada öyle birşey işte. eve geldik. adam tüm kuzenlerimin ve akrabaların arasına oturttu beni başladı azar çekmeye. bağırarak “adamın sidiği altın” “sidiğinde altın tozu var” vb. şeyler söylemeye başladı. (yazarken şuan ağlıycak gibi oluyorum) yanımda oturan sözde kuzen denilen o kişiler gülüşmeye sırıtmaya başladılar. bense 30 derece havada titreyen halimle rezil ediliyorum. sonra işte o odadan ayrılmak için ayağa kalktım giderken tutup “otur lan daha lafım bitmedi” diye bağırıp beni koltuğa geri fırlattı. bende o an sinirden ona gidip saldırdım o da beni yeri atıp çiğnemeye üstümde tepinmeye başladı. dedemler halamlar amcamlar falan üstümden zor aldı. bu arada halam da annemlere “delirttiniz çocuğu” gibi bir laf söyledi. yaşadığımız onca şeyden sonra annemde tuttu bu lafa bozuldu. zaten yıllardır durup durup onlardan dert yanar. o hasta halimle o badireyide bir şekilde atlattım. Bir keresinde avmde kuzenlerimle bana burger kingden yemek ısmarlayacaktı. Kasada siparişlerimizi verdik, ben beklerken o oturmaya gitti. Hazır olunca beni çağırırsın dedi (nasıl bağıracaksam adama bin kişinin içinde) . neyse hazır oldu. ben ona bakınca anlayıp geldi. Ben iki yepsiyi alıp masaya giderken o da iki tepsi aldı sonra beceremeyip birindeki içecekleri düşürdü sonra bana bağırmaya başladı (düşünsenize avm deadını bağırarak size seslenen bir adam var) duymamazlıktan gelerek tepsileri masaya götürmeye devam ettim. Bu sefer iyice 8 oktavla ismimi çığlık attı. Rezil oldum. Gittim bir sürü laf saydı. Kolaları üstüne döktüğü için. Üstüne birde kasiyerle kavga etti. Neymiş tepsiye dengesiz koymuşlar. Bide adam parasını bu şekilde geri aldı. Gidip masaya oturduk. beni taklit etmeye başladı.(duymamazlıktan geldim ya yürümeye devam etmemi). Tanımadığımız bir şehrin bir forumuna daha rezil olduk. Birde halam bana sen alttan al o sinirli üstüne gitme falan diyordu. Bu arada tanımadığmıız şehirlere rezil olmaktan bahsetmişken. Çıktığımız bir ege-akdeniz turunda hem turkdaki değer insanlara hemde diğer tüm şehirlere rezil olmuştuk. Ayrı bir fayaskoydu. gene kan revan. binbir kavga. “keşke sensiz çıksaydık” “seni birilerin bırakcaktık” birde sözde ailecek tatile çıktık dışarıdan bakınca. oysa her şehirde daha çok rezil olduk. Ortaokul hayatımı mahveden insanlardan birinden bahsedeyim. Kuzenim. Annem olacak kadının yeğeni. Bu kız benim psikoljimi darma duman etti. üniversiteyi burda kazanıp yanımıza yerleşti. Her gün ne kadar iğrenç bir şehir olduğunu telkin etti. Hergün binbir şekilde bana hakaretler etti. Bana farklı aileme farklı oynadı. Ailemin yanında melek odada binbir sinsi laf. En sonunda dayanamadım bende ağzıma geleni saymaya başladım. O da bir okadar pis laflar saydı. En sonunda annem gelip “eeh ne biçim kouşuyorsun!” dedi kuzenime o da “sen sadece benim söylediklerimi duyuyorsun zaten” dedi. Sonra annem gelip benim saçlarımdan tutup yere savurdu. 50 tane tokat attı. Sonra kuzenime dönüp "bunumu yapmamı bekliyorsun” diye bağırdı. Kuzenim "ben sana dövmü dedim” dedi ağlayarak. sonra beni evden teyzeme paketlediler. 3 gün orada kaldım o sırada annem kendi odasını bana hazırladı. Babam salonda yatıyor zaten annemde benim yerime yatmaya başladı kuzenimle aynı odada. Bi iki yılda bu şekilde geçti. kardeşim olursa biraz dikkatleri dağılır beni biraz rahat bırakırlar sanmıştım ama aksine daha fazla üstüme gelmeye başladılar. ve ellerine bir koz daha geçti kardeşiyle anlaşamıyor diye ki öyle bir şey yok 3 yaşındaki çocukla ne anlaşıcam neymiş sevgi göstermiyormuşum göstericek sevgim mi var. Allah aşkına! 12 yaşımdan beri hergün böyle. her en ufak hatamda yaptığım tüm “kötü şeyleri” sayıp sayıp duruyor. hiç tükenmeden. bıkamadan. ne kadar iğrenç bir insan olduğumu. söylediği şeyler ise -asosyal -doğru düzgün bir arkadaşı yok -bana 5 tane iyi arkadaşım diyebileceğin insan say -git bir dışarı çık -anormal -insan değil -hayvan -akrabalarıyla geçinemiyor -ne akraba nedir bilir ne arkadaş nedir bilir ne ana baba nedir bilir -odasında kokacak -umarım geberirsin -18ine gel g*tüne tekmeyi basıcam -sürekli bir vukuat -anlaşabildiği bir Allah’ın kulu yok saatlerce bu ve buna benzer milyonlarca şeyi annemle kurul kurup bana saydırırlardı. odama gitmeye çalıştığımda yakamdan tutup koltuğa geri savururdu. herkesle benim ne kadar berbat bir çocuk olduğumu söylerdi. hala da devam ediyor 5 yıldır. birisi beni yetiştirdiyse bu kişi onlar ben berbatsam onlar yüzünden. ben 2-6 yaşlarımdayken sürekli birbirleri ile kavga ediyorlardı. camlar iniyordu. bir gün aklımda kalan bir resim annemin kolu boydan boya kabuk tutmuştu babam tuvaletin camını koluna indirdiği için. teyzem sürekli bunları görmemem için gözlerimi kapardı. diğer odaya götürürdü. Beni problemli, ruh hastası, manyak vb. şekillerde nitelendirmelerinin nedeni yaşadığım şehirden nefret etmem ve ailemi sevmemem. ki bu yazdıklarımdan sonra ailemi sevsem anormal görünmez miydim? Bir başkası bu yaz tatili annemle birlikte annemin memleketine gitmişlerdi. sözde 2 hafta kalacaklardı. ama babam gerizekalası kompleks yapıp (saygısızlıkmı yapmışlar ne) 1 hafta sonra geri döndü. dönerkende kendine -bana iyilik yapmak için- çocukluk arkadaşımı getirdi (onlarda o şehirde yaşıyorlar). sanki ben istemişim gibi. sonra ben ilgilenmedim diye bana bir sürü hakaret etti. beni yemeğe çağırdılar. bende gelmiycem dedim. sonra hayvan gibi kapıyı açıp "neden gelmiyorsun! azıcık insan ol. herkes çabalıyor. azıcık sende çabalada düzel!” gibi laflar etti. sonra çocukluk arkadaşım gittikten sonra odama geldi. gene hayvan gibi kapıyı açıp hakaretler etmeye başladı. sonra ben odadan çıkmaya çalışırken beni tutup çamaşır iplerine itti. sonra yüzüme doğru çığlık atarak "yettin artık! yettin! elimden bir kaza çıkacak! insanlar bu şekilde katil oluyor!” diye bağırmaya başladı. ondan sonra 1 ay kendime gelemedim az daha kendimi yada onu bıçaklayacaktım. lisede herşey değişecekti. istanbula gidecektim yurtda yada teyzemde(3 yaşımdayken annemler kavga ederken gözlerimi kapayan teyzem) kalacaktım. güzel bir lise. yeni bir başlangıç. yeni bir şehir. yeni arkadaşlar. müziğe yöenelecektim. aşık olacaktım. yani sıradan bir liselinin yapması gerekenleri yapacaktım. fakat olana bakın izin vermediler. tercihlerimi annem yaptı ve evimize 15 dk uzaklıkta depo gibi bir okula yazdırıldım. ilk bu okulu kazandığımı duyduğumda hıçkırarak yarım saat ağlamıştım. nasıl olurdu. tuzağa düşürülmüştüm. annem tercihlere istanbuldaki okulu yazacaktı ve puanımla hayli hayli girecektim. ama yapmamıştı. şuan her gün lanet ettiğim bir okula gidiyorum. sınıf “arkadaşlarım” dediğim insanları duymamak için duvara bakarak kulaklarımı kapıyorum. bize “it” “öküz” “gerizekalı” diyen öğretmenlerden ders alıyorum. ve tek amacım psikolojik sağlığımı kaybetmeden ve intihar etmeden 18’ime girip kaçmak. ama olmuyor. hergün biraz daha koyuyor beklemek. sabretmek. ETRAFIMDAKİ HERKESİN HAYATIMI MAHVETTİĞİNİ BİLEREK NORMAL DAVRANMAYA ÇALIŞMAK. birde hergün annemin arkadaşlarından 3 saat nasihat dinliyorum kötü bir çocuk olduğum için. Bir insana yapılmıyacak şeyleri ve muameleyi ailem denilen insanlardan gördüm. Filmlerde gördüğünüz o işkence sahnelerinin hepsini farklı versiyonlarda yaşadım. psikolojimle lastik top gibi oynandı ve yazdıklarım bir ergenin hezeyanlarından fazlası değil mi? şimdi düşünüyorumda şu ana kadar güç bela gelmişim. yaşanbilecek en kötü şeyleri yaşamaşım. peki hayat benden bu aldıklarını nasıl ödeyecek. yada bu yaşadıklarımın bir bedeli var mı? Hayat bana gülmeye ne zaman başlayacak. yada dünyayı yönetsem bile yada mütiş zengin biri olsam genede bu yaşadıklarıma deymiş olacak mı… İlk ve orta okulda ses tonum ince olduğu için hakaretlere ve alaylara maruz kaldım. İlk okulla orta okulun ortasına kadar bir online oyuna merak sarmıştım. Biraz fazla kaçırdığım için babam modemin üstünde zıpladı. O günden beri evde interneti bir kesip bir geri bağlıyorlar. Tüm yaz sıkıntıdan patlamıştım. 0-5 yaşları arası annemle babamı kavga ederken izlemekle geçti. ilkokul; -ilkokul öğretmenlerimden dayak yemekle geçti. -4. ve 5. sınıfla babamla annemin saatlerce beni azarlamasını dinlemekle geçti. ortaokul; -sistematik işkenceye maruz kaldım. -kuzenim olacak o yaratık. -sbs sınavlarının stresleri. -sbs de derece yapamadığım için yediğim dayaklar ve azarlar. -okuldaki hocaların manyaklıkları -sürekli beni küçük düşüren ve derslerime giren annem lise; -tüm hayal kırıklıkları -iğrenç sınıf arkadaşları -sınavlar -öss stresi -hala aynı aile -milletten gelen ailene karşı iyi ol öğütleri vs. vs. Bu arada eminim birileri psikolojik destek almaktan bahsedicek. Ben bir psikiyatrdan sözde terapi görüyorum. Ama hiçbir işe yaradığı yok 1 saat dert anlatmak için para ödüyoruz. Ama en azından bu psikiyatra babamın zoruyla gitmiyorum. Vakitnde anlaşamdığımız için bana şizofren damgası koyup zorla bulduğunu saçma sapan birine götürmüşlüğüde vardı. Millet o zaman birileriyle anlaşamadığnızda önce siz bi psikologla görüşmek yerine karşınızdaki kişiye sen ruh hastasısın diyip zorla psikoloğa götürün eğer bu kafadaysanız. (Hay allam ya) Tüm hayatım bunlarla doluydu. Ama 18’imden sonra hiçbirşeyin böyle hatta buna yakın bile olmaması için, o iki insanı (biyolojik ailem) ve o insanlar ile uzak yada yakından bir şekilde alaksı olan her insanı hayatımdan çıkarmak için, iyi bir hayat yaşamak için ELİMDEN GELEN HERŞEYİ YAPACAĞIM ve ORTAYA KOYAMAYACAĞIM VE GÖZE ALAMAYACAĞIM HİÇ BİR ŞEY YOK gerekirse 7 24 çalışıcam gerekirse kendimi paralıycam gerekirse vücudumu ortaya koyucam ve öyle yada böyle gerekenleri gerçekleştiricem. filmlere bakıyorum, bazı insanların hayat hikayelerine bakıyorum insanlar 12 15 yaşlarında evden kaçıyorlar milyoner oluyorlar sonra kendime kızıyorum. mesela leonardo dicaprio’nun bi filmi vardı Chase Me If You Can (bu arada filmlerde bahsetmişken biyolojik babam şu an geldiğim “halin” nedenini izlediğim “Satanist Filmleri”ne ve “Amerikan Kültürü”ne bağlıyor.) -bu yazıyı yazarkende manevi değerlerim kalmadığından bahsediyor- neyse Chase Me If You Can de Leonardo evden 17 yaşında kaçıp 19 yaşında falan milyoner oluyordu. Birde bu film gerçek hikaye üzerine çekilmiş. Bunları gördükçe dahada koyuyor 18 i beklemek. Arkadaşlar şimdiye kadar size tüm hayat hikayemi anlattım. şuandan itibaren istediğim şey yol göstermeniz ne yapmam gerektiği konusunda mesela; -yurtdışında tanık koruma programıyla yeni bir hayata başlamak -evden kaçıp bir yerde işe başlamak -illegal bir şekilde kaçak yolculuk -ailemi nasıl dava edebilirim veya başka bir şey. Nolur yardımcı olun. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Nasıl yapmam gerektiğini hiç bilmiyorum. Üniversiteymiş falan bunların hepsinden geçtim. Acilen buralardan kurtulmam gerekiyor. Herkesi hayatımdan çıkarıp yeni bir sayfa açmam gerekiyor. Lütfen yardımlarınızı esirgemeyin. Artık ayanacak ne kadar gücüm kaldığını bilmiyorum. Geleceğe dair umutlarım olmasa intihar ederdim. Tüm beklentim gelecekten. Tüm korkum gelecekte bugünleri anımsamaktan. Yardımlarınız için şimdiden teşekkürler. |
D
11 yıl
|
Merhaba, başlıkta belirttiğim ruh halini neredeyse 12 yaşımdan beri her gün daha ağır bir şekilde yaşıyorum. Anlatıcak çok şey var ve nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum. Ama umarım aradığım yardımı bulurum. Öncelikle 9 ay önce açtığım bir konu varhttp://forum.donanimhaber.com/m_83475163/f_//tm.htm#83484358 bu linkte. Yaşadığım tüm problemleri ve yaşamımı anlatmıştım. Fakat daha sonra özel hayatımın internet sayfalarında dolaşmasından duyduğum huzursuzluk ve ifşa olma korkusundan dolayı konu başlığını değiştirip içeriği silip ayrıca cevaplarımı silip konuyu "çekip gidicem" şeklinde değiştirdim. Fakat eğer merak ederseniz yazılan yorumlardan anlayabilirsiniz nelerden bahsettiğimi. Fakat dediğim gibi yaşadığım herşey her geçen gün biraz daha acıtıyor ve benim konuşabilecek kimsem kalmadı. Bu yüzden gene burdayım. Başlıyorum. Öncelikle önceki konumda detaylı olarak bahsettiğim kendimden biraz bahsedeyim. 16 yaşında bir lise 3 öğrencisiyim. bi kaç ay sonra 17im dolucak. ve 11-12 yaşımdan beri hayatım hergün daha kötüye gidiyor. maalesef biyolojik ailem olan o iki insan tarafından yıllardan beri hergün biraz daha kaybediyorum kendimi, benliğimi, ümitelerimi ve yaşama isteğimi. Lise sürecimden bahsedeyim. Ortaokulda annem öğretmenimdi ve beni arkadaşlarımın arasında hep küçük düşürürdü. Ve sbs sınavı yüzünden hergün bin bir işkenceyle ders çalıştırmaya çalışırdı. diğer bir çok öğrenciden başarılı olmama rağmen en iyisi olamadığım için ve "onun arkadaşlarının çocukları" kadar başarılı olamadığım için hergün bin bir hakaret işitirdim. sbs sınavlarından sonra beni dövmeye bile çalıştı. hayallerime hep saldırdı. neyse öyle yada böyle lise tercih dönemine geldik (tüm olayları açmak istemiyorum işin içinden çıkamıycam zaten saatlerdir nereye ne şekilde başlamam gerektiğini düşünüyorum çünkü keşke diğer konuyu silmeseydim orada detaylı olarak anlatmıştım) benim gitmek istediğim bir özel bir lise vardı sınavlarından yarım burs kazanmıştım ve ailemin karşılayabilecek durumu olmasına rağmen annemin pintiliği yüzünden gönderilmedim. sonra lise tercihlerimde istanbulda bir lise yazıp bu lanet olası iğrenç şehirden (hangi şehirde yaşadığımı söyleyemiyeceğim) kurtulacaktım. herkesin tepkisi "annesinin babasının yanında okusun ne işi var şehir dışında" oldu. sanki onları ilgilendiriyormuş gibi. neyse fakat tercih günü ne olduğunu anlamadan çok büyük bir aptallık yaptım ve tercihlerimi yapması için annemi yolladım. ve tabiki annem istediğim lise yerine bu şehirde bir anadolu lisesi tercih etti. ve başladım. 3 yıldır insanların gerizekalılığı, bağnazlığı, gericiliği, kıskançlığı, kalitesizliğini çekiyorum. hayallerimin yerle bir oluşunu. öğrencilerine öküz, it, gerizekalı gibi tabirler kullanan hocaları çekiyorum. sürekli kendime son 2 yılın diye telkin ediyorum fakat yaramıyor. Lanet olsun. Sabretmeye çalışıyorum. bugün öğleden sonra daha fazla katlanamadım ve eve geldim. annem olucak o kadın ağzından köpükler çıkararak bana bin bir türlü hakaret etti. seni evimde istemiyorum. eğer okula gitmiyeceksen evimden siktir ol git vb. bin bir şey söyleyip. psikolojimi allak bullak etti. artık son 2 sene diyerek olmuyor. bu şehirden kurtulmam lazım. üniversiteymiş okumuşum yada okumamışım artık hiç biri umurumda değil. her türlü işi yapabilirim. yeni bir hayat istiyorum ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. keşke daha iyi yazabilseydim. fakat kavga sonrası ellerim titreyerek bu kadarını becerebildim. belki sonra karakterim ve kendim hakkında daha çok bahsedebilirim. vede yaşadıklarım hakkında. fakat şuan değinmek istediğim nokta, ortaokuldan sonra lisede hayatımı yaşamaya başlayacaktım belki bir müzik grubu kuracaktım belki arkadaşlarla sahilde bira içecektik belkide hayatımı değiştirecek bir kıza aşık olacaktım. fakat şuanki durumumda aşk bana o kadar gülünç geliyorki, nasıl hayatta kalıcağımı düşünürken. beni bu duruma getirenler ailem. ve intikam artık çokda umrumda değil sağ bir şekilde bu lağımdan kurtuliyim o yeterli. |
DH Mobil uygulaması ile devam edin.
Mobil tarayıcınız ile mümkün olanların yanı sıra, birçok yeni ve faydalı özelliğe erişin.
Gizle ve güncelleme çıkana kadar tekrar gösterme.