Nereye yetişmem gerek bilmiyorum, sadece çok hızlı olmam lazım ama çok oyalandım sanırım. Önemi yok yarın çok daha hızlı koşacağım, şimdi biraz uyuyacağım.
Uykum yokmuş aslında. O zaman birazcık etrafı keşfe çıkayım ben de, ne kadar da güzel bir diyarmış burası nasıl görememişim önceden? Kalsam mı diyorum burada acaba? Keşfedilecek onca tatlı şey var, hem de hiç mi hiç çaba sarf etmeden. Yoldaki insanların sesi birazcık rahatsız ediyor o kadar, ona da alışırım zaten. Hem nereye koşuyorlar ki onlar? Mutlular da.
Gayet güzel burası ama yola çıksam iyi olur. Dün gördüğüm o mutlu yüzler bugün pek bir kaygılı. Keşke koşmak zorunda olmasalardı. Gideyim de sorayım bakalım birine nereye gidiyormuş bu yol öğrenelim.
- Merhaba, ben kayboldum da bu yol nereye gidiyor söyler misiniz? - Merhaba, daha iyi bir diyar var oraya doğru koşuyorum. - Susamışsınızdır, bir su vereyim size. - Çok teşekkür ederim ama yetişmem gerek, zaman kaybedemem.
Kesinlikle daha iyi bir yer var. Çok durdum burada, çok zaman kaybettim, insanlar geçtiler gittiler onlara yetişemem de artık. Koşmaya başlamam lazım ama bacaklarım sanki beni taşıyamayacaklar. Koşmaya başlasam bile yolumu da bulamam zaten. Yoldan geçenler iğrenç insanlar beni burada görüyorlar, şu ağacın arkasına saklanırsam göremezler, ben de dinlenmiş olurum biraz olsun.
O zaman tek yapmam gereken bir harita bulmak, yolumu gösteren bir harita. Çantamda harita vardı diye hatırlıyorum. Tek yapmam gereken haritadaki yolu takip etmek! Bu sefer yola çıkıyoruz, burası iğrenç! Çıkıyoruz buradan, hemen!
Bu haritanın üzerinden birçok kez geçilmiş olmasına rağmen şimdi çizeceğim yol doğru yol olacak hemen sonrasında da yola çıkacağım. Nasıl da mutlu hissediyorum şu anda! Keşke paylaşabileceğim bir yoldaşım olsaydı. Şu yolcular o kadar da iğrenç değil. Kalkıp hemen yanlarına katılır, sürüklenir giderim ama ilk önce yolumu çizmem gerek. Kalkayım da ağacın diğer tarafına oturayım. Pek de uzunmuş bu ağaç, kökleri de baya derinde olmalı. Daha genç halbuki.
Teknoloji Haberleri
Uykum yokmuş aslında. O zaman birazcık etrafı keşfe çıkayım ben de, ne kadar da güzel bir diyarmış burası nasıl görememişim önceden? Kalsam mı diyorum burada acaba? Keşfedilecek onca tatlı şey var, hem de hiç mi hiç çaba sarf etmeden. Yoldaki insanların sesi birazcık rahatsız ediyor o kadar, ona da alışırım zaten. Hem nereye koşuyorlar ki onlar? Mutlular da.
Gayet güzel burası ama yola çıksam iyi olur. Dün gördüğüm o mutlu yüzler bugün pek bir kaygılı. Keşke koşmak zorunda olmasalardı. Gideyim de sorayım bakalım birine nereye gidiyormuş bu yol öğrenelim.
- Merhaba, ben kayboldum da bu yol nereye gidiyor söyler misiniz?
- Merhaba, daha iyi bir diyar var oraya doğru koşuyorum.
- Susamışsınızdır, bir su vereyim size.
- Çok teşekkür ederim ama yetişmem gerek, zaman kaybedemem.
Kesinlikle daha iyi bir yer var. Çok durdum burada, çok zaman kaybettim, insanlar geçtiler gittiler onlara yetişemem de artık. Koşmaya başlamam lazım ama bacaklarım sanki beni taşıyamayacaklar. Koşmaya başlasam bile yolumu da bulamam zaten. Yoldan geçenler iğrenç insanlar beni burada görüyorlar, şu ağacın arkasına saklanırsam göremezler, ben de dinlenmiş olurum biraz olsun.
O zaman tek yapmam gereken bir harita bulmak, yolumu gösteren bir harita. Çantamda harita vardı diye hatırlıyorum. Tek yapmam gereken haritadaki yolu takip etmek! Bu sefer yola çıkıyoruz, burası iğrenç! Çıkıyoruz buradan, hemen!
Bu haritanın üzerinden birçok kez geçilmiş olmasına rağmen şimdi çizeceğim yol doğru yol olacak hemen sonrasında da yola çıkacağım. Nasıl da mutlu hissediyorum şu anda! Keşke paylaşabileceğim bir yoldaşım olsaydı. Şu yolcular o kadar da iğrenç değil. Kalkıp hemen yanlarına katılır, sürüklenir giderim ama ilk önce yolumu çizmem gerek. Kalkayım da ağacın diğer tarafına oturayım. Pek de uzunmuş bu ağaç, kökleri de baya derinde olmalı. Daha genç halbuki.