Arkadaşlar selam. Yaklaşık 3 yıldır evliyim. Eşim trabzon akçabatlı kendisi ve ailesi trabzonda yaşıyordu. Bende onun memleketine yakın bir yerdeyim ama doğma büyüme istanbullu sayılırım işim ailem filan istanbulda.
Neyse konuya geleyim. Evlenince istanbula geldi. Babadan kalma evde yaşıyoruz. Arada annem geliyor.,haftada 2 gün kadar. Çocukla birlikte 4 kişi oluyoruz zaman zaman.
Olay burada patlıyor. Ayrı eve çıkalım diyorum trabzon değilse çıkmam diyor çıksam da dahada yalnız kalıcam diyor. Aile evinde kalsak hergün tartışma huzursuzluk annemle anlaşamıyor normal olarak. Kısaacası trabzona ailemin yakınına gitmeksek bu iş yürümeze getiriyor. Bende burada fena olmayan bir maaşla memur düzeninde rahat sayılabilecek bir işte çalışıyorum. Eşim çocuğa bakıyor. Bu şekilde iyi kötü maddi anlamda yuvarlanıp gidiyoruz.
Benim kafam durdu artık ne eve gitmek ne işe gitmek istiyorum tüm vucüdum stresden sivilce doldu kimseyede bir şey anlatamıyorum. Bana bir akıl verin trabzon gibi küçük bir yerde işte bulunmaz bulsam garantisi yok garantisi olsa alayı asgari ücret veriyor yetmeyeceğini oda biliyor ama tek noktası annesi oldu artık dinlemiyor beni.
Tek avantajım trabzonda güzel bir daire alabilirim kira derdim olmayacak.
En baştan eşiniz; - istanbulda yaşamayı kabul etmiş. - işinizi kabul etmiş. - evinizi kabul etmiş. - annenizi kabul etmiş.
Anneniz biraz daha az gelebilir. Böylece bu sorun azaltılmış olur. Eşiniz ferahlar. Haftada 2 gün yerine, 2 haftada 1 gün olabilir. O bir günde sizin evde olduğunuz gün olursa eşinizle uyumsuzluk sorunu olduğunda ortamı yumuşatırsınız. Belliki anneniz eşinizle yalnız kaldığında olumsuz şeyler yaşanıyor. Bunu absorbe etmek için sizin olduğunuz gün gelmeli anneniz veya siz annenize gidebilirsiniz ayda 1.
Trabzona gitmiştim küçücük bir yer. İstanbul’un yanında köy kalır. Ev aldığınızı varsaysak bile, iş bulmak sorun olur. Eşinizin anlaşamama durumunu bu defada siz yaşamaya başlarsınız.
Trabzon; - işsizlik - sosyal uyumsuzluk - eşinizin yaşadığı sorunları sizin yaşamanız
İstanbul; - rahat iş - sosyal uyum
Eşinizin yaşadığı olumsuzluğu azaltın derim. Yine 2-3 ayda 1 trabzona gidebilirsiniz eşinizle, ailesiyle hasret giderir. Bayramlarda gidiyor musunuz bilmiyorum, hep bana olmaz.
Ama yani çok anlayışsız bir ortam. Arada derede bırakmışlar. Ben çözüm önerisi olarak ilk yorum yazan arkadaşa katılıyorum. Şimdi ben şahsen anneme desem, anne yuvam yıkıldı yıkılacak, bize biraz az gel desem: annem bir ömür hiç gelmez, küsmezde. Çevrede okadar çok boşanan var ki herkes çocuğum boşanacak diye tedirgin. Hemen anlayış gösterir. Eşim benim trabzonda iş bulmamın zor olacağını bilecek, mümkün değil bana trabzona gidelim diye baskı yapması. Gerçekten çok enteresan. Şu adamları bi rahat bırakın ya, evin direği olan babaların kafasını bunaltmayın. Adam sizin için çalışıyor.
Neyse konuya geleyim. Evlenince istanbula geldi. Babadan kalma evde yaşıyoruz. Arada annem geliyor.,haftada 2 gün kadar. Çocukla birlikte 4 kişi oluyoruz zaman zaman.
Olay burada patlıyor. Ayrı eve çıkalım diyorum trabzon değilse çıkmam diyor çıksam da dahada yalnız kalıcam diyor. Aile evinde kalsak hergün tartışma huzursuzluk annemle anlaşamıyor normal olarak. Kısaacası trabzona ailemin yakınına gitmeksek bu iş yürümeze getiriyor. Bende burada fena olmayan bir maaşla memur düzeninde rahat sayılabilecek bir işte çalışıyorum. Eşim çocuğa bakıyor. Bu şekilde iyi kötü maddi anlamda yuvarlanıp gidiyoruz.
Benim kafam durdu artık ne eve gitmek ne işe gitmek istiyorum tüm vucüdum stresden sivilce doldu kimseyede bir şey anlatamıyorum. Bana bir akıl verin trabzon gibi küçük bir yerde işte bulunmaz bulsam garantisi yok garantisi olsa alayı asgari ücret veriyor yetmeyeceğini oda biliyor ama tek noktası annesi oldu artık dinlemiyor beni.
Tek avantajım trabzonda güzel bir daire alabilirim kira derdim olmayacak.
Lütfen öyle böyle her türlü yoruma açığım...