Evim yok gece parkta uyurum köpekler bile tipimden korkup parka uğramaz. Yemeğe para vermem her gün başka bir restorantın çöpleriyle beslenirim; kıyafetim yoktur pis kokan gömleğim ve yırtık pantolonumu yıllardır giyerim. Sevgilim yoktur kızlar benden nefret eder ve gördükleri an kaçarlar. Ailem yoktur beni hayatlarından çıkardılar… Ait olduğum yer bu dünya değil
Sizce bunların sorumlusu ben miyim? Yine de şükretmem mi gerek?
Çoğu şeyde olduğu gibi, şükür konusunu da yanlış idrak etmişiz milletçe (bazen, kendi dini araştıran ve felsefeye meraklı bir ben miyim diye düşünüyorum)
İyi şeylere şükredilir diye biliyorum ben (yanlış mıyım ? ) Elinde iyi olan ne varsa "çok şükür Allahım" dersin, Sokakta yatmanın neresine şükredeceksin ?
Şükretmek teşekkür etmektir. Kötü şeylere teşekkür edilir mi ki... Allah'a teşekkür edebileceğin şeylerde teşekkürünü edersin, Unutma, ne düşündüğünü biliyor, dolayısıyla sana haksızlık yapmaz (felsefe dersi ilkokul 1)
Ulan varya yaşadığınız dini bile araştırıp öğrenmiyorsunuz, ayıp size (milletin geneline diyorum)
Sizce bunların sorumlusu ben miyim? Yine de şükretmem mi gerek?
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >