Evet konu biraz ağır işleniyor. Detaylar ve konuşmalar, münazaralar bazen boğuyor. Ama sanki bir dizi gibi konunun devamında n'olacak diye sürükleniyorsun. Nehludov'un vicdan muhasebesi yaparken kendine sorduğu sorular ve bulmaya çalıştığı cevaplar insanda ardı ardına açılan kapılar hissi uyandırıyor.
Okuma alışkanlığınız yoksa ilk Suç ve Ceza ile başlamayın. Dostoyevski'nin daha ince ve yine klasik olmuş kitapları var. Suç ve Ceza çok uzun ve betimlemeleri çok fazla. Suç ve Ceza'da Raskolnikov'un vicdani ve varoluşsal muharabelerine gelene kadar bile imanınız gevreyebilir. Çarlık Rusyası'nı olağanüstü detaylı ve dramatik lanse eden uzun bir belgesel gibidir o ayrı konu.
< Bu mesaj bir yönetici tarafından değiştirilmiştir >
Ben çok ön yargılıydım başlamadan önce ama okuyunca hiç de sıkıcı bir kitap olmadığını anladım, günde 50 sayfa civarı yavaş yavaş okudum. Şimdi Karamazov Kardeşler'i okumayı düşünüyorum ilk fırsatta.
Akıcılık kısmı nereden baktığınıza göre değişir.Rus edebiyatının kasvetli ve karanlık havasına alışık değilseniz diyaloglar arasında boğulmanız muhtemel olabilir.Çünkü diyaloglar bile sık sık tekrara düşer ve zaten kasvetli olan havayı iyiden iyiye arttırır.Ki bir iki tane dostoyevski eseri okuyup sonra tekrar suç ve ceza'nın kapağını kaldırmanız sizin için naçizene önerim olacaktır.
fazla değil. akıcı olduğu birkaç sahne var spoiler vermek istemiyorum açıklayarak. onun dışında daha çok ağır karakter ve ortam tahlili ile geçiyor neredeyse.
< Bu ileti Android uygulamasından atıldı >