| Öyle bir alışacaksın ki sen bile şaşıracaksın. |
| En büyük hatayı antepden erzuruma giderek yapmışsın geçer mi orada 4 sene be... |
|
Sanırım üniversite öğrencisisin. Bu duyguyu bütün öğrenciler yaşadı emin ol. Ağlamanın da asıl sebebi kendini savunmasız hissetmendendir ama sen ailenden uzak kaldığın için olduğunu sanıyorsun. Kendine güven, kendi kendine sor bu güne kadar neleri tek başına yaptın, aslında herşeyi kendi başına yaptın ama ailenin yakınında olduğunu bilmek sana güven veriyordu. Şimdi ise ailen uzakta. Birkaçgüne özgüvenin yerine gelecek yine duygusal olacaksın ama daha bilinçli olacaksın ve zamanla tek başına başardığını görünce ve yaşamını idame ettirdiğini anlayınca özgüvenin dahada yükselecek. Herşey daha iyi olacak üzülme, Allaha dua et. Sana hayatta başarılar dilerim, sakın pes etme. |
| Ben gittim yıllarca alışamadım daha önce ailemden hiç ayrılmamıştım benim hayatımın en kötü günleri üniversite yıllarımda kardeşim Trabzon’da okumuştum :( Şuan 8 yıllık öğretmenim ama bir anlatmaya başlasam inanki kendini iyi hissedersin benden çok daha kötü durumda olanlar varmış diye |
| İlk günler herkes ağlar sonra alışırsın ama bazıları alışamıyor aileden uzak kalmaya her hafta sonu memlekete giden de oluyor yakınsa. Ama o da belli bir yıla kadar geçirli tabi sonra onlar da alışıyor. Üniversite özgür bir yer kafana göre takıl öğle yemeklerini mutlaka ye çok iyi oluyor geneli |
| En büyük hatayı antepden erzuruma giderek yapmışsın geçer mi orada 4 sene be... |
| herkes yazmış zaten, haklılar. Seni teselli etmek için demiyoruz kesin geçen şey bu sadece zamanın geçmesi lazım. Bu süreçte yalnız olmamaya ve boş durmamaya çalış. Akşam dışarı çıkıp yürüyüş yapabilirsin, hafta sonları müze, park vs gezip bulunduğun ili keşfedebilirsin |
| Herkesin başına gelir. Yurtta önemli olan oluşturdun çevredir. Odadakilerle kafan uyuşmuyorsa ızdırap olur. |
| Hayata odaklan. Yani herkes er ya da geç alışıyor. Burada önemli olan bu süreci ne kadar zorlastirip zorlaştırmayacagin. Üniversiteye odaklqn, arkadaş çevresi oluşturmaya odaklan, hocalari tanimaya odaklan. |
|
Arkadaşım abartma be ya :) Dünyanın sonu değil ya insan HER ŞEYE alışıyor basit şeyler bunlar Kimi ailesini sevdiklerini kıyafetlerini eşyalarını her şeyini bırakıp Dünya nın bir ucuna gidiyor. Senin ki de dert mi yani |
| haklısınız hocam fakat ilk defa böyle bir şey yaşadığım için ağır geldi. dediklerinizi düşününce içime biraz su serpildi. çok sağ olun |
| Sen hiç merak etme. Sadece 1 hafta ver kendine. Bu süreden sonra normal gelecek. |
| Kardeşim kaç kişilik odanız ranzalı mı yataklı mı birde erkeksiniz değil mi ? |
|
Geçen yıl üniversiteye başlarken ben de son anda ağlamıştım ilk hafta ne yapacağım burada tek başıma diye üzülüyordum ama inan ki 2 bilemedin 3 hafta sonra kendi evin gibi rahat rahat takılmaya başlıyorsun, zaten konuşmak istediğinde bir telefona bakıyor, her üni adayı gibi doğal olarak endişelenmişsin ama dediğim gibi 2 3 haftaya şu an yaşadığın mutsuz düşünceler kalmayacak inşallah Hatta bu sene ailem yanıma geldi fakat ara ara yurt daha mı iyiydi diye düşünüyorum :) |
| herkes alışırsın diyodu ama eziyet gibi geçen universite hayatı örneği de varmış |
| Maksimum 1 hafta/ ya da oda arkadaşların ile samimi olduğun zaman geçer o his |
| herkes böyle diyor hocam. annem o kadar aglamayacagina söz vermisti. giderken ağladı yine de. babamın bile ilk defa ağladığını gördüm. onların aklı bende kalmasın diye iyiyim her şey güzel rolü yapıyorum umarım 1-2 haftaya gerçekten her şey güzel olur |
| 1 ay süre tanı kendine, insanlara hemen güvenme. İlk aylar cicim ayı misali herkesin iyi yönlerini gösterdiği zamanlar. Sonrasında iyi kötü belli olur. |
| Aynı hisleri ben de yaşadım. Tek fark apartta yalnız kalmıştım. 2016'da gitmiştim. 1 hafta içinde yavaş yavaş geçiyor bu hisler. Ancak şöyle bir durum var. Gelecekte iş,evlenme,farklı şehirlerde ya da farklı bir ülkede yaşama durumlarında bu hisler tekrar edebiliyor. Çünkü konfor alanı denen şeyin içine düşme ve oraya alışma gibi durumların olabilir. Hayatta risk almaktan korkma durumuyla bile bağlı olabilir. |
| hocam tek yaşasam keske ben de kaygılar biraz daha azalmış olurdu. tabii ki 19 yıldır ailemle el bebek gül bebek yaşiyordum. dediğiniz gibi konfor alanı dışına çıkınca sıkıntı başlıyor |
Bu mesaja 1 cevap geldi. Cevapları Gizle