Son birkaç aydır kendimi insanlardan iyice izole etmeye çalıştım çünkü bu tarz hislerin zayıflık olduğunu düşünüyordum. Kimseye güvenemediğimden sadece bana zarar vereceğini düşünüyordum. Son zamanlarda kendime baktığımda iyice depresif bir hale geldiğimi fark ettim ve düşüncelerim değişmeye başladı. Sanırım insan gerçekten de sosyal bir varlıkmış. Her zaman tek takılmak çok zor. İnsanı mahvediyor. Pek çok şeyi götürüyor ve fark edemiyorsun.
Çoğunluk için ihtiyaç sanırım.buna ihtiyacı olmayan insanları çok kıskanıyorum ben şizoid gibi mesela.bende ilişki kurma ihtiyacından daha da kötüsü sevilme isteği var gerçekten berbat bir şey. İnsanlara güvenilmeyeceğini biliyorum ama hemen inanıyorum ben :( bence kendinizi bir şeye verin ya.bilim olur sanat olur spor olur falan.boş durunca daha da daralıyor insan.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-091269FB4 -- 20 Ekim 2020; 2:15:31 >
Varoluşundan aykırı hareket etmek ne büyük bir sapkınlık, varlığına ne büyük bir ihanettir. Sanayi devriminden sonra farklı varyasyonların oluşabileceği kaçınılmazdı zaten.
< Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >